Menu

Bruno Bruins en de Kempende Kampen

Zo op het eerste gezicht zou je denken, dat er een nieuwe Suske en Wiske uit is, met deze allitererende titel! Nee helaas, het is pure werkelijkheid, dat de kop opsteekt als er een beslissing moet worden genomen, waar een groot publiek en de politiek bij betrokken is.

Sluiting ziekenhuizen
Op 25 oktober 2018 werden zowel het Slotervaartziekenhuis (MCS) als de IJsselmeerxziekenhuizen failliet verklaard. Eén dag later moeten alle patiënten voor 15.00 uur het MCS hebben verlaten. Eén dag, alsof je vee moet verplaatsen! De IJsselmeerziekenhuizen krijgen wat langer respijt.
Het zorgpersoneel heeft er alles aangedaan om goede patiëntenzorg te leveren. Het management heeft zeer veel steken laten vallen en er financieel een chaos van gemaakt. Wie zijn er de dupe: de patienten en de werknemers!
Tijdens de discussie rond het faillissement en om eventueel een doorstart te kunnen maken, zijn er twee kampen ontstaan. Het eerste kamp is het economische kamp, dat bekijkt of de zorginstelling rendabel is en winst kan maken. Het tweede kamp is de menselijke variant, dat wil zorgdragen dat patiënten in de omgeving de beste zorg krijgen, dicht bij huis.
Juist in deze tijd, waarbij ziekenhuizen binnen een leefomgeving worden gesloten barsten de discussies los tussen de twee kemphanen.

Ecnomische kamp
‘Het MCS is overbodig, want er zijn voldoende ziekenhuizen in Amsterdam (OLVG, BovenIJ en Amsterdam UMC), die patiëntenzorg kunnen leveren.’ In het verleden is het MCS al diverse malen in de financiële problemen gekomen. Investeerders en ondernemers hebben veel geld uit het ziekenhuis gehaald, waardoor het ziekenhuis weer financiële injecties moest hebben. Het houdt een keer op! Breng de patiënten onder in andere ziekenhuizen en laat een projectontwikkelaar het MCS ombouwen tot een appartementencomplex! Rendabel en probleem opgelost!

Menselijke kamp
Het andere kamp is de menselijke variant, die ervan uitgaat, dat zorg ‘Bereikbaar, Beschikbaar en Betaalbaar’ moet zijn. Zorgverlening pur sang! Het zorgpersoneel heeft ervoor gezorgd, dat het ziekenhuis een goede naam heeft op gebied van ouderenzorg en reumatologie. In het dichtbevolkte gebied, waar het ziekenhuis is gelegen, staat het goed bekend en zeer veel mensen hebben daar hun vertrouwde specialist. De vele ouderen, die patient zijn bij het MCS, weten niet waar ze nu aan toe zijn. Waar moeten ze nu terecht. Weer door die hele molen heen bij een ander ziekenhuis. Dit kamp is voor een doorstart van het MCS.

Politiek
Op 31 oktober 2018 is er een Tweede Kamerdebat gevoerd met de Minister voor Medische Zorg en Sport, Bruno Bruins. Er werden heftige discussies gevoerd met aan de ene kant het menselijke kamp en aan de andere kant de minister met zijn coalitie partners. Je kunt er meestal vanuit gaan, dat het een storm in een glas water is, maar dat het blijft zoals het is. Zelfs een ingediende motie, waarbij wordt aangedrongen op een diepgaand onderzoek naar ‘de onderneming MCS’ werd verworpen. Dit komt op mij over als: de marktwerking heeft gefaald, de onderneming heeft de organisatie op de rand van de afgrond gebracht, maar de partijen die de marktwerking blijven steunen accepteren geen onderzoek naar het hoe en waarom. Doordat zij de grote meerderheid in de Tweede Kamer hebben trekken zij ook aan het langste eind.

Tot slot
Zolang je niets met zorg te maken hebt, zal het worst zijn wat er gebeurt. Mocht er wel iets voordoen bij één van het ‘economische kamp’, dan hebben ze wel één of ander vriendje, die ze door de ‘achterdeur’ naar binnen leidt en helpt.
Vreemd in de discussie vind ik, dat er geen enkele vraag is gesteld over het failliet verklaren. Moet hier ook niet eens naar gekeken worden? De rechtbank kijkt naar een organisatie en verklaart deze, na afwegingen, al dan niet failliet en start de ‘ontruiming’ procedure.
Alleen, hier staat voor het woord ‘onderneming’ nog een woord ‘zorg’. En hiermee wordt geen rekening gehouden, ‘regeltjes, regeltjes…’

Het menselijke aspect gaat steeds meer verloren!

Koos Dirkse