Er bestaan meer dan zestig soorten van de berenklauw. Deze tref je vaak in bermen en langs de slootkant aan. De meeste planten zijn niet ongevaarlijk, maar de reuzenberenklauw ( Heracleum mantegazzianum ) spant hierin de kroon. Mens en dier kunnen hier behoorlijk ziek van worden. Het sap, in combinatie met vocht en zonlicht, kan ernstige huid- en oogirritatie, pijnlijke blaarvorming, permanente littekens, blindheid en derdegraads brandwonden veroorzaken. Contact tussen de huid en het sap van deze plant vindt plaats door de borstelharen op de stengel of door het breken van de stengel of bladeren.
Hoe identificeer je een reuzenberenklauw?
De reuzenberenklauw is een tweejarig of overblijvend kruid in de wortelfamilie (Apiaceae) dat kan groeien tot meer dan 4 meter. De holle, geribbelde stengels worden 5 tot 10 cm in diameter en hebben donker rood-paarse vlekken. Zijn grote samengestelde bladeren kunnen tot 1,50 cm breed worden. De witte bloemhoofdjes kunnen tot een diameter van 75 cm worden.
Wat te doen bij contact met reuzenberenklauw
Was de getroffen plekken op de huid onmiddellijk grondig met water en zeep en houdt het gebied 48 uur buiten het bereik van zonlicht. Deze plant vormt een ernstige bedreiging voor de gezondheid; raadpleeg uw arts als u denkt dat u bent verbrand door reuzenberenklauw. Als je denkt dat je een reuzenberenklauw in je buurt hebt, raakt deze NIET aan. Gemeente zijn alert op de aanwezigheid van berenklauwen. Heeft u een berenklauw gezien dan kunt u dit melden.
Waar vind je de reuzenberenklauw?
De Reuzenberenklauw komt oorspronkelijk uit het Kaukasusgebergte tussen de Zwarte en de Kaspische Zee. Deze plant werd geïntroduceerd in Europa en het Verenigd Koninkrijk in de late negentiende eeuw en aan de Verenigde Staten in het begin van de twintigste eeuw als siertuinplant. De Reuzenberenklauw groeit langs beken en rivieren en in velden, bossen en bermen. De plant geeft de voorkeur aan open locaties met veel licht en vochtige grond, maar hij kan ook groeien in gedeeltelijk schaduwrijke habitats.
Inlandse berenklauw
De gewone berenklauw is een soort dat van nature in Europa voorkomt en behoort tot de schermbloemenfamilie (Apiaceae). Wereldwijd komen circa 3500 soorten voor, verdeeld over 440 geslachten.
Deze plant wordt maximaal anderhalve meter hoog. Hij komt veel voor langs dijken, in bermen, langs wegen en in graslanden. Hij bezit een ruwe beharing en groeit voortvarend op vochtige, stikstofrijke grond.
De plant kan, in veel mindere mate dan de reuzenberenklauw, voor irritatie zorgen. De aanraking, in combinatie met zonlicht, kunnen veel jeuk, roodheid en irritatie zorgen tot zelfs bloedblaren toe. De stoffen, die hiervoor verantwoordelijk zijn komen algemeen bij de schermbloemigen voor en heten furanocumarines.
Pas op met huisdieren!
Honden lopen graag langs slootkanten en door bosjes en struiken. Let daarbij goed op, dat er geen berenklauw op zijn pad staat. Even aanraken is voldoende om de huid te laten verbranden.