Zo’n zes weken kreeg ik ontzettend veel last van mijn voet. Pijnstillers geslikt, maar de pijn bleef. Toch op een gegeven moment maar de huisarts gebeld voor een afspraak, althans geprobeerd, want tegenwoordig mag je niet zo maar op consult komen. Je moet ‘s-morgens tussen 8 en 10 uur bellen om met de huisarts zelf te overleggen of je langs mag komen.
Rond half negen gebeld, kreeg via keuzemenu de mogelijkheid om in de wachtrij geplaatst te worden (9 wachtenden voor me) of een terugbel verzoek. Ik koos voor het laatste en kreeg direct als antwoord: de agenda voor terugbellen is vol, belt u morgen terug? De volgende dag hetzelfde verhaal, geen mogelijkheid voor een afspraak. De dag daarna wederom een terugbelverzoek en de huisarts belde op het afgesproken tijdstip. Ze vroeg of ik die dag op consult wilde komen. Ze bekeek op een afstand mijn voet en, zonder ook maar iets te onderzoeken, gaf ze aan, dat deze niet opgezet is, niet warm is en er dus geen sprake was van een ontsteking. Niets aan de hand en ik kon gaan. De pijn bleef en hierdoor was van nachtrust weinig sprake.
Deze week toch maar weer de huisarts gebeld, was circa vier weken na het vorige bezoek. Ik werd teruggebeld door een waarneemster (mijn eigen huisartsen – duo praktijk – waren er niet). Ik kon binnen een uur terecht. Zij onderzocht mijn voet en constateerde een behoorlijke ontsteking. Zij verwees mij direct naar een orthopeed en gaf aan dat ik het beste naar een privé kliniek kan gaan, want daar kun je meestal binnen drie dagen terecht. Zij stuurde de verwijzing direct door. Afspraak met die kliniek gemaakt en bleek dat de wachttijd vijf weken is. Ik kon wel naar een andere plaats, maar dat was 40km verder en dan ‘s-morgens om acht uur daar zijn met al die files! Bovendien kan ik met die voet niet lang autorijden van de pijn.
Een tweede privékliniek gebeld, daar was één orthopeed speciaal voor voeten en die was op vakantie. De wachttijd was zes weken. Het Alrijne ziekenhuis in Leiderdorp, met twee locaties, gebeld: zeven weken wachttijd! Het LUMC gebeld, zes weken wachttijd en de chef de kliniek zal eerst bepalen of er spoed bij is of dat het langer kan wachten.
Ook een laatste poging bij de Sint Maartenskliniek met diverse locaties in het land. De wachttijd bedraagt minimaal 75 dagen!
Uiteindelijk maar weer de huisarts gebeld, althans geprobeerd. Niet bereikbaar meer vandaag. Toen dacht ik, ik bel een assistente, wellicht kan die iets betekenen of overleg voeren met de huisarts. Ik had twee mogelijkheden: of in de wachtrij (12 wachtenden voor mij) of een terugbelverzoek vanmiddag of morgen.
Typisch de beleidsvoering in Nederland. Handhaving numerus fixes geneeskunde, waardoor minder artsen worden opgeleid. Zorgpersoneel is moeilijk te krijgen omdat de salariëring sterk achterloopt. Beleidsvoerders richten zich liever op administratief personeel, duur management en externe consultants. De zorg wordt steeds duurder en de toegankelijkheid steeds minder!
Ik gaf mijn zoektocht maar op, neem maar weer pijnstillers!