Op 21 september jl las ik op Skipr een blog van Lodi Hennink, oud-directeur van de Landelijke Huisartsen Vereniging (LHV), met als titel ‘Eigen risico ongewijzigd, zorgmijden tóch omlaag. Hierbij wil ik wat kanttekeningen plaatsen.
In het artikel gaf hij aan dat chronisch zieken en ouderen jaarlijks hun eigen risico verbruiken. Om pieken te voorkomen stelt hij voor om vanaf 1 januari maandelijks een twaalfde deel van het eigen risico tegelijk met de premie te incasseren. Dat is maandelijks een bedrag van € 32 extra op de premie van de ziektekostenverzekering. Mocht aan het eind van het jaar het eigen risico niet volledig zijn verbruikt, dan krijgt men het restant van het geld terug.
Volgens Hennink voorkomt dit systeem gedurende het lopend jaar onvoorziene kosten en wordt hierdoor zorgmijden – te weinig geld op de bankrekening – omzeild.
Hij gaat verder met: ‘Dat beeld is aanlokkelijk. Want iedere euro die minder ten koste gaat van het spaarsaldo, vertaalt zich aan het einde van het jaar in een welkome en vaak substantiële terugbetaling van maximaal 385 euro. Een mooie sigaar uit eigen doos die aanvoelt als een tantième’.
Het argument van ‘te weinig geld op de bankrekening’ is niet het probleem. Heeft men wel een (vaak klein) bedrag op de bankrekening staan, dan zal dat zeker niet aan zorg worden besteed, omdat men dit wil behouden voor andere tegenvallers. Men ‘kijkt’ het dan nog wel even aan!
Verder spreekt Hennink over iedere euro, die ‘ten koste gaat van de spaarrekening’. Heeft dokter Hennink zich wel eens gerealiseerd, dat deze mensen helemaal geen kans zien om iets te sparen. Ze moeten ieder dubbeltje omdraaien om rond te komen. Veel van hen komen uit de zwaarste beroepen met lage inkomens. Hennink vindt dat die teruggave aanvult als een soort tantième!
Dit is nu precies de kern van het probleem, die door velen niet wordt begrepen. Deze mensen ervaren het al als straf om ziek te zijn. Zij hebben het geld niet, ook niet in termijnen! Als je chronisch ziek bent moet je vaak rondkomen van een WIA uitkering. Dat zijn inkomsten onder het sociaal minimum! Wordt dat wel eens gerealiseerd?
En dan het eigen risico, dat gebaseerd is op de zorgkostenstijging. Er wordt naar een totaal plaatje van zorgkosten gekeken, maar niet naar de uitgaven. Daar kunnen miljarden op bezuinigd worden, maar men wil dit niet zien!
Ik vind het betreurenswaardig dat zoveel beleidsmakers en mensen met midden en hogere inkomens zich niet kunnen verplaatsen in de schoenen van mensen met lage inkomens en dan nog degenen die ziek zijn.
Waar ik me het meest aan stoor is het feit, dat de kosten van de zorg niet worden aangepakt. Er moeten veel heilige huisjes aangepakt, waardoor er een halt wordt geroepen aan de eindeloze geldstroom naar instanties, die weinig tot niets met zorg van doen hebben.
Zo worden de zorggelden onzorgvuldig verdeeld. Waarom moeten mensen die niets hebben en ziek zijn dan toch nog de eigen bijdrage betalen, waardoor ze nog meer in de problemen komen. Om het ziekzijn hebben ze ook niet gevraagd.
Het voorstel van de heer Hennink vind ik dan ook schaamteloos! Laat hij zich eens verplaatsen in de schoenen van deze groep mensen, maar dat schijnt toch moeilijk te zijn, vooral vanuit ivoren torens!