Vanochtend het artikel over DICA (Dutch Institute for Clinical Auditing) in Zorgvisie gelezen. Helaas een niet diepgravend artikel en blijft wat er zich werkelijk afspeelt in nevelen gehuld. Kort worden de kosten aangetipt, 5.000 euro per registratie (let op: enkel deelnamekosten) en de administratieve werklast voor de specialisten (die dat afschuiven aan ingehuurde codeurs, die door het ziekenhuis worden betaald).
Het voorbeeld dat een doorsnee ziekenhuis 20.000 euro per jaar aan deelname (4 registraties) zou betalen is héél eufemistisch. Bekijk het onderstaande lijstje met registraties actief en in ontwikkeling.
Registraties, actief
- Darmkanker (DSCA)
- Borstkanker (NBCA)
- Maag- en slokdarmkanker (DUCA)
- Longchirurgie (DLSA)
- Aneurysmachirurgie(DSAA)
- Melanoom (DMTR)/li>
- Pancreaskanker (DPCA)
- Carotis chirurgie (DACI)
- Leverchirurgie (DHBA)
- Longkanker-radiotherapie (DLRA)
- Gynaecologische oncologie (DGOA)
- Behandeling CVA (CVA Benchmark)
- Kinderchirurgie (EPSA)
- Bariatrie (DATO)
- Spinale chirurgie (DSSR)
- Behandeling Parkinson (DPIA)
- Borstimplantaten (DBIR)
Kwaliteitsregistraties (in ontwikkeling):
- Dutch Gastroenterology Endoscopy Audit (DGEA)
- Perifeer arterieel vaatlijden (DAPA)
- Staaroperaties (DCPR)
- Heupfracturen (DHFA)
Een topklinisch ziekenhuis kan het zich niet permitteren om niet deel te nemen aan de actieve registraties en betaalt per jaar aan deelname dus 85.000 euro. Immers, wat is de zin van een kwaliteitsregistratie als niet alle ziekenhuizen, die betreffende aandoening behandelen, deelnemen?
Tel daarbij nog de personeelskosten bij op en dat betekent, ervan uitgaande dat één registratie per jaar 120.000 euro kost, 2.040.000 euro: dik twee miljoen euro.
En dat in een tijd dat VWS de ziekenhuizen langzaam maar zeker verplicht tot een eenmalige registratie aan de bron over te gaan. Daar past een separate registratie absoluut niet in.
Het zoeken naar geld om de registratiepuist in stand te houden, verdient meer diepgravend onderzoek. Een kritische analyse is hier meer dan op zijn plaats, onder meer: hoe ziet de kostenopbouw voor de registratie eruit (m.a.w. wat zijn ontwikkel-, beheer- en overheadkosten?) en niet alleen schrijven dat aan deuren wordt geklopt voor geld. Daarmee ga je ervan uit dat het ‘wel goed loopt’ En iedere journalist die een dergelijk stukje over de zorg schrijft moet zich realiseren dat onder de streep de patiënt voor die registratie betaalt.
Dus denk na over wat de patiënt aan die registratie heeft. Les nummer één bij iedere registratie in de zorg is niet voor niets: Wat heeft de patiënt eraan? Hoeveel patiënten hebben baat bij een dergelijke “kwaliteitsregistratie”?
Trouwens, ‘kwaliteitsregistratie’ wordt wel heel snel op een registratie geplakt, zonder dat kwaliteit wordt gedefinieerd. Wat is de kwaliteitsnorm; is die nationaal of internationaal? Wat is de range in uitkomsten en hoe wordt die verklaard? Wat is er verandert in de behandelingswijze van de deelnemende ziekenhuizen die niet aan de ‘norm’ zouden voldoen?
Ik heb er nog niets van gelezen. Met andere woorden, hier gaan weer tientallen miljoenen ‘in rook op’……………. (of is het platweg zakkenvullerij?)
De enige die de nonsens aan overregistratie kunnen stoppen zijn de besturen van de ziekenhuizen. Blijkt DICA dus bij NVZ en NFU voor geld aan die deuren te kloppen.
Tja………..