Stel de regering besteedt de uitvoering van de belastingen uit aan commerciële organisaties, om zodoende meer marktwerking te creëren. Het teveel aan geïnde belastinggelden mogen de organisaties behouden en er behoeft geen winstbelasting te worden betaald. Hoe de ondernemingen hun organisatie runnen is niet aan de regering, ook niet als er van het geïnde belastinggeld riante bedragen aan salarissen, dienstauto’s, onkostenvergoedingen, kantoren en pensioenvoorzieningen worden betaald.
Dit klinkt misschien vreemd in de oren, maar zo gaat het al jaren in de gezondheidszorg. De burger is verplicht een basisverzekering af te sluiten bij een privéorganisatie en is geheel afhankelijk hoe die organisatie met het geïnde geld omgaat. Die ondernemingen lopen ook geen enkel risico. Komen ze een jaar met het premiegeld niet uit, dan verhogen ze het jaar daarop de premie! Hoewel de zorgverzekeraars door de EU worden beschouwd als commerciële organisaties, behoeven ze geen winstbelasting af te dragen!
Zoals bekend gaat het bij de zorgverzekeraars om zeer veel geld. Ze hebben miljarden aan reserves. Aan het eind van het jaar beginnen de campagnes om nog meer klanten, dus omzet/winst, te verwerven. Er wordt in die tijd, voornamelijk door ‘de grote vier’ (Achmea, VGZ, CZ en Menzis), bijna een half miljard euro aan marketing uitgegeven!
Om de winst nog meer te vergroten, wilde de regering de vrije artsenkeuze aan banden leggen en deze zelfs via een wet ten uitvoer brengen. Nadat deze wet uiteindelijk door de senaat werd weggestemd, heeft het kabinet besloten deze opnieuw in te dienen, met de verwachting dat de drie ‘dissidente senatoren’ nu wel vóór zullen stemmen. Stemt de senaat wederom tegen dit wetsvoorstel, dan zullen slinkse zijweggetjes worden gebruikt via een Algemene Maatregel van Bestuur (AMvB) om de senaat te passeren. Hoe democratisch kan een regering zijn!
De zorgverzekeraars krijgen steeds meer macht en de huidige minister, Edith Schippers, laat dit gewoon gebeuren. Zorg is geen markt! Je kunt niet over de gezondheid of zelfs over levens van burgers beschikken door te manipuleren met zorgverlening. Hoe stelt men dit zich eigenlijk voor? Twee amputaties voor de prijs van één?
De Nederlandse zorg staat hoog aangeschreven, in de top vijf van de wereld. Maar, volgens de OESO, ook, op de Verenigde Staten na, als hoogste in de kosten, op basis van het Bruto Binnenlands Product!
Aan alle kanten probeert de regering nu de kosten te temperen door middel van het eigen risico en de eigen bijdragen te verhogen, behandelingen en medicijnen uit de basisverzekering te gooien, de vrije artsenkeuze in te perken, etc. etc. Echter zonder resultaat. Dit is fantoombestrijding!
Wil men daadwerkelijk iets aan de kostenstijging doen, dan moet men het bij de wortels aanpakken en uitzoeken hoe die enorme kostenstijging tot stand is gekomen. Het is ongehoord om dit over te laten aan particuliere organisaties (zorgverzekeraars), die het dan maar moeten regelen. Dit kan beslist niet! Daarbij krijgen die organisaties zoveel macht, dat het steeds moeilijker wordt om de zeggenschap weer bij de overheid onder te brengen.
Ik vraag me ook af: Heeft er wel eens een accountantsonderzoek plaatsgevonden met het doel: wat is er, op basis van de diagnose, daadwerkelijk uitgevoerd (bv bij een heupoperatie) en hoe is het declaratiebedrag tot stand gekomen? Hoe komt het, dat deze operatie nu 5x zoveel kost dan 20 jaar geleden, ondanks dat de opnameperiode (de hoogste kostenpost) is teruggebracht van ruim 14 dagen tot 1 à 2 dagen!
Ik denk het niet. En dan heb ik het niet over de kostenbestanddelen van de zorgverleners, want die hebben er weinig tot geen zeggenschap in!
Zorg, net als openbaar vervoer, behoren tot de overheidstaken, Dit kan en mag je niet privatiseren. De basiszorg moet gezien worden als een (verplichte) sociale verzekering, net als de AOW, en dient geregeld te worden door de overheid, dus geïnd door de belastingdienst en uitgevoerd door bijvoorbeeld de Sociale Verzekeringsbank. Dan kan er worden bespaard! Het scheelt al heel veel geld met het berekenen, innen en evalueren van zorgtoeslagen. De overheid krijgt (weer) zeggenschap over het zorgstelsel en de onzin van contractering, dat heel veel geld en ergernis kost, kan de prullenmand in.
Hierdoor kan de overheid meer inzicht krijgen in de kosten en zorgen voor transparante en duidelijk leesbare declaraties, die ook voor de gemiddelde patiënt begrijpelijk zijn. Deze kan dan ook controleren of de gefactureerde behandeling daadwerkelijk heeft plaatsgevonden.
De PvdA is in het verleden al ver gekomen met een inkomensafhankelijke zorgpremie. Dit werd tegengehouden, omdat de zorgverzekeraars dan de inkomensgegevens van de patiënt moesten ontvangen en dat stond de Kamer, ivm de privacy, niet toe. Hier dacht men wederom alleen weer aan de zorgverzekeraars.
Er werd ook gemeld dat de hogere inkomens dan teveel zouden gaan betalen. Het kan geregeld worden via de laagste belastingschijven, waardoor de premie gemaximeerd kan worden, net als bij de AOW-premie.
Alle taken en alle macht wordt nu naar de zorgverzekeraars geschoven en de minister laat dit allemaal gebeuren. Het vreemde is, dat, als zij na haar ambtsperiode een topfunctie bij een zorgverzekeraar aanvaardt (kijk naar de heren Klink en Rouvoet), met een honorarium dat gelijk is aan viermaal de Balkenendenorm, niemand zich zal afvragen, waarom zij tijdens haar ambtsperiode de zorgverzekeraars zo tegemoet is gekomen.
Een open sollicitatie door ondermeer wetten aan te passen?