In 2006 werd het nieuwe zorgstelsel ingevoerd; niet langer een systeem waarbij de overheid prijs en aanbod sterk bepaalde, maar een vraaggestuurd systeem, waarin marktpartijen een belangrijke rol krijgen. Verzekeraars worden geacht namens hun verzekerden te onderhandelen met aanbieders over de prijs en kwaliteit van de zorg: contracteren.
Contracteren houdt in dat zorgverzekeraars en zorgaanbieders een contract met elkaar aangaan met daarin precies alle afspraken vermeld omtrent prijs, kwaliteit van de zorg en onder welke voorwaarden dit gebeurt.
Wat zijn de voor- en nadelen van zo’n contract?
Een zorgaanbieder biedt het inkomenszekerheid, service aan de klant (die weet van tevoren precies wat er vergoed wordt en wat niet) en kan uit concurrentieoverwegingen voordeel opleveren, omdat de klant een bewuste keuze kan maken uit de verschillende zorgaanbieders en degene kan kiezen met het beste aanbod.
Dit klinkt allemaal heel mooi, maar wat zijn de nadelen?
-
- Voor ZZP’ers is het nu (nog) onmogelijk om een contract aan te gaan, omdat de zorgverzekeraar simpelweg hen die gelegenheid niet biedt;
- Zorgaanbieders hebben niet de mogelijkheid hun eigen prijs, kwaliteit en voorwaarden te bepalen. Men levert de grip op de praktijkvoering in;
- Het onderhandelen tussen zorgverzekeraars en ziekenhuizen is een moeizaam en geldverslindend proces door de eisen die gesteld worden door de zorgverzekeraars. Zij stellen niet alleen eisen aan de kosten en kwaliteit van zorg, maar ook aan de organisatie en hebben grote invloed op het beleid. Ze verplichten ziekenhuizen tot extra administratie die voortvloeit uit de contractering;
- Voor een zorgaanbieder is het een tijdrovende en ingewikkelde klus om uit de vele zorgverzekeraars, die op hun beurt ook nog weer vele contractopties aanbieden, het beste contract te kiezen;
- Niet-gecontracteerde zorg wordt slechts gedeeltelijk of niet vergoed door de zorgverzekeraar. Wil men de behandeling vergoed krijgen, dan is de verzekerde verplicht om naar een gecontracteerde zorgaanbieder te gaan. De zorgaanbieder is min of meer ‘loonslaaf’ van de zorgverzekeraar geworden.
Er kleven dus best wat nadelen aan dit systeem, maar het meest verontrustende is toch wel deze:
Zorgverzekeraars bepalen in hoge mate de prijs van een behandeling en nóg belangrijker: de kwaliteit van die behandeling en de plaats waar die behandeling zal moeten plaatsvinden.
Het is niet langer de zorgaanbieder, die op basis van kennis en ervaring de juiste behandelingsmethode kiest voor de klant, maar de zorgverzekeraar, die dat doet vanuit een heel ander uitgangspunt: geld.
Contractering wenselijk? Het antwoord lijkt mij duidelijk…..
Lees ook de volgende artikelen:
Contractering ziekenhuizen
Ongecontracteerde zorg fysiotherapie