In een interview met Zorgvisie van 28 oktober 2013 stelde Kees Vendrik van de Algemene Rekenkamer, dat de complexiteit van de ziekenhuisbekostiging in 2012 verder is toegenomen, waardoor beheersing van de uitgaven voor de minister van VWS een ‘problematische opgave’ is. ‘Ziekenhuizen en zorgverzekeraars worden te weinig geprikkeld om te controleren of de zorg die ze factureren ook echt is geleverd en of die wel gepast is.’
Ondoorzichtig
De zorg gaat ten onder aan de externe bureaus, die consultancy, managers, en software leveranciers om uit de ingewikkelde administratieve afhandeling van declaraties te komen. Een totaal ondoorzichtig systeem. Het DBC-systeem, dat door de managers van DBC-Onderhoud op weg gestuurd is naar ‘transparantie’ (DOT) wordt er zeker niet beter op. Voor interim managers bij de beleidsorganen en de zorginstellingen is het een Walhalla om de zorg nog verder te pluimen.
En, het wordt nog veel erger! Naast de productcode, het financiële product dat de DBC grouper bepaalt op basis van de DBC-diagnosecode en de activiteiten, moeten de ziekenhuizen per 1 januari 2015 de ICD-10 code met omschrijving vermelden. Hoezo minder bureaucratie, hoezo minder verwarring bij patiënten, hoezo mist in zorgland?
Het is broddelwerk dat vele miljoenen zorgpenningen zal consumeren en dat niets, maar dan ook helemaal niets aan transparantie bijdraagt. Het is er enkele en alleen om de overheid en de patiënten een rad voor ogen te draaien met het nietszeggende containerbegrip “ transparantie”. De patiënt heeft namelijk ineens een financiële en een statistische diagnose. Zit die daar op te wachten als hij behandeld wordt voor een medische diagnose? Hoe leg je dat uit aan een patiënt? Niet dus, omdat de bedenkers van het idee helemaal geen rekening houden met de patiënt.
Het zoveelste gedrocht dus dat managers over de verzekerden heen kieperen. Managers, die niets anders doen dan halfwassen ideeën spuien met bijeengeraapte argumenten om hun gelijk over transparantie van een nota te bewijzen.
Hoezo analyse van het probleem? Dat gaat ver boven hun denken en kunnen. Het ontbreken van die analyse zal door de verzekerden nog duur betaald worden.
ICD-10
En de zorgverzekeraars? Die wilden precies zo graag die ICD-10 code naast de DBC-productcode. De creatie van een dergelijk gedrocht vertelt je eigenlijk alles over de kwaliteit en de houding van de regievoerders in de zorg. Ook bij hen speelt het belang van de patiënt geen enkele rol.
De ICD10 code naast het DOT-product is natuurlijk niet de oplossing van het probleem van onduidelijkheid, overdreven kosten voor de relatie diagnose en verleende zorg en upcoding.
Maar waar zouden de zorgverzekeraars zich eigenlijk druk overmaken? De gezondheidszorg is immers altijd al een grote ongecontroleerde geldverbrandingsoven.
Het gezegde, what comes in, comes out, geldt overal maar niet in de gezondheidszorg. Niemand kan vertellen hoeveel euro’s erin gestoken worden en wat het feitelijk resultaat daarvan is. Maar waarom zouden de zorgverzekeraars ingrijpen zolang de hoogte en de stijging van de zorgkosten nog steeds maatschappelijk gezien aanvaardbaar worden geacht? Ach, de zorgkosten groeien ieder jaar tussen zo’n 3 a 5 procent, de premie voor de zorgverzekering wordt aangepast en de boterham van het management is weer goed belegd.
Structurele oplossing
De oplossing moet worden gezocht in een eenmalige registratie van diagnose, verrichting en medicatie direct aan de bron, door de arts. De arts registreert dus wat hij doet en is verantwoordelijk voor de betrouwbaarheid daarvan. Simpel door het toewijzen van taken, verantwoordelijkheden.
Alleen door de diagnose in relatie tot verrichting en medicatie te plaatsen, kan het resultaat op vergelijkbare wijze worden vastgesteld. De bekostiging van het resultaat is de enige juiste wijze van vergoeding van de verleende zorg.
Damlinking
De arts is de enige die de diagnose stelt en dit in de juiste medische term kan verwoorden. Een medische term, afkomstig uit een internationale referentieterminologie, met name de Snomed, met mapping naar de internationale statistische classificatie, de ICD-10. Op gelijkwaardige wijze legt de arts de verrichtingen en medicatie vast met een internationale terminologie of classificatie.
Het resultaat is een eenmalige registratie van de gouden driehoek: diagnose, registratie en activiteit, voor diverse doeleinden, ondermeer de informatie en communicatie in de
directe patiëntenzorg, de declaratie van de verleende zorg, de kwaliteitsindicatoren die eindelijk eens vergelijkbaar zijn en de internationale benchmark van kwaliteit en prijs. De internationale terminologieën en classificaties zijn beschikbaar. Artsen dienen die middelen naadloos in hun werkproces in te passen, met de ondersteuning van de ICT. De verantwoordelijkheid voor de betrouwbare registratie kan enkel en alleen bij de arts liggen. Niet invoeren getuigt enkel en alleen van onwil om werkelijk aan de gang te willen gaan met het inzichtelijk maken van de verleende zorg en het resultaat. Die inzichtelijk is de basisvoorwaarde voor het direct betrekken van de patiënt bij keuzes in de zorg. Die keuzes zijn op zijn beurt weer de basis voor het betaalbaar houden van onze zorg.