Op maandag 5 augustus 2013 las ik het artikel in Zorgvisie van Hans Feenstra, voorzitter Raad van Bestuur van het Martini Ziekenhuis: Normering topinkomens benadeelt zorgaanbieders.
Dit is wel een heel erg ongelukkig artikel op een heel erg verkeerd moment.
En wel om verschillende redenen die in het artikel niet worden genoemd.
Je zou je als bestuurder van een ziekenhuis, voor je uitspraken doet in de pers over de begrenzing van het inkomen van een ziekenhuisbestuurder, moeten afvragen of de Nederlanders wel zijn voorbereid en voldoende geïnformeerd over het meebetalen van de stijgende zorgrekening. In die stijgende zorgrekening zitten namelijk ook de steeds verder stijgende inkomens van bestuurders, managers en medisch specialisten.
Wat blijkt?
De Nederlander is helemaal (nog) niet doordrongen van de stijgende kosten. Ten eerste geloven ze helemaal niet dat de zorgkosten hard zullen doorstijgen en ten tweede hebben ze hoge verwachtingen van de besparingen die VWS aankondigt. Met name het tegengaan van verspilling in de zorg scoort daarbij hoog, omdat dit onderwerp continu door de politici wordt benadrukt. En laat de Nederlander de (te) hoge salarissen in de ziekenhuiszorg nu onder verspilling rangschikken!
En heeft de Nederlander daar ongelijk in?
Nee, als je uitgaat van het motief: recht op kwalitatief goede, betaalbare en bereikbare zorg. Het is geen motief wat hij bedenkt, nee, het is afkomstig van VWS dat ter verdediging van de marktwerking in de zorg (2006) gebruikt is. Krijgt de Nederlander dat nu? Nee, daarin wordt hij teleurgesteld. Steeds minder zorg in het basispakket en kwaliteit, die blijkens de artikelen die in de pers verschijnen hollend achteruit gaat. Hij betaalt meer voor minder met een slechtere kwaliteit. Topsalarissen aan bestuurders wordt dan wel hééél erg moeilijk uit te leggen aan de Nederlanders. Op basis van het door VWS geformuleerde motief hebben de bestuurders nu gewoonweg geen argumenten om een topsalaris te verdedigen.
Slecht moment
De komende jaren worden cruciaal voor de ziekenhuisbestuurders. Met VWS is een minimale groei afgesproken tot 2017. En daarbij komt dat vanaf 2015 de bestuurders over het honorarium van de medisch specialist moeten onderhandelen. Dat worden moeilijke jaren en de bestuurders zullen zich eerst moeten bewijzen dat ze van écht besturen verstand hebben.
De kern van de boodschap is dat de ziekenhuissector nog heel wat uit te leggen heeft. Onder meer toenemende zorgkosten, slechtere bereikbaarheid door samenwerking en fusie, wachttijden die onherroepelijk door het gekozen beleid ontstaan.
Absoluut geen juist moment om hoge topsalarissen te gaan verdedigen. Zeker ook al niet omdat de ziekenhuissector het gesprek over de financiële ontwikkelingen met zijn klanten nog steeds niet is aangegaan.
Of, samengevat in drie woorden: No social conversation.