Wat me opvalt uit de verhalen over de bezuiniging, de kwaliteit, de productiviteit en de doelmatigheid van de zorg, is het totaal ontbreken van de patiënt erin. Verhalen, geschreven door koepel-, ziekenhuis-, zorgverzekeraar- bestuurders: allemaal hebben ze in hun strategische nota’s, hun beleidsplannen en hun flyers, de patiënt centraal staan.
Multinational
Tot ze die patiënt in hun web hebben gevangen en financieel gaan ‘fileren’. Ze vergelijken zichzelf zo graag met de CEO van een multinational, dat ze de streken ervan als hun levensvisie omarmen. Bespaart de multinational, dan is dat om de winst te maximaliseren. En dat niet enkel en alleen als middel voor het voortbestaan, maar veel meer om de stakeholders te plezieren en hun bonus te maximaliseren.
Standaardisatie
De behandeling van de patiënt is absoluut niet gelijk aan het bouwen van een middenklas auto. De automotive-industrie is een goed georganiseerde bedrijfstak, met heldere processen en procedures. Als je die volgt, bouw je een kwalitatief goede middenklasser met een winstmarge.
In de patiëntenzorg ligt dat een stukje gecompliceerder. Hoeveel bestuurders van ziekenhuizen, zorgverzekeraars en hun koepels, weten je te vertellen wat de morbiditeit, uitgedrukt in hoofd- en comorbiditeit, is in het ziekenhuis? Dat kan geen enkele bestuurder je vertellen, omdat ze het gewoonweg niet gestandaardiseerd vastleggen. Toch willen ze met alle geweld dé patiënt als eenheidsworst door hun productieomgeving jagen om hun winst te maximaliseren. Op het einde meten ze dan de fouten in het standaardproces en zijn heel erg trots als dat beneden een normpercentage blijft. En dat onder het motto van “doelgerichte en efficiënte zorg”.
Vraag de patiënt ook eens
Een onderzoeker vertelt je haarfijn waar het fout gaat. De informatie is te vaak een beperkende factor voor de kwaliteit, de veiligheid, de efficiency en de doelgerichtheid van de zorg. En, kwalitatief goede informatie heb je nodig voor werkelijke patiëntparticipatie. Samen met de patiënt keuzes maken die aansluiten bij zijn morbiditeit, prognose en outcome. De basisregistratie is helaas nog steeds onvolledig en kwalitatief onvoldoende en de cijfertjes zeggen dus niet zoveel. Een onderzoeker accepteert een meting pas als die nauwkeurig is.
Kwaliteit en analyse
Wat een verschil met de farmaceutische industrie, waar de documentatie aan regels is gebonden om de kwaliteit ervan te kunnen garanderen. Ga daar eens in de leer en verbijsterd zul je zien met welke cijfertjes je nu de eigen stoep aan het vegen bent.
Dus even met de beide voetjes op de grond blijven, meer doen aan de kwaliteit van je cijfertjes en de analyse ervan, de patiënt er eindelijk eens een keer bij betrekken en dan nog eens, samen met de patiënt, er een stukje over schrijven. Veel succes!