Vanochtend (2 mei 2013) las ik een stuk op Skipr over het vertrouwen dat de zorgverlener in de data-uitwisseling heeft. Bijna tweederde van de zorgverleners (62 procent) is van mening dat de informatie-uitwisseling binnen de eigen organisatie de laatste jaren is verslechterd. Dit blijkt uit een onafhankelijk Europees onderzoek.
Eenheidsworst
Het is wat, die ICT in de zorg! Van uitwisseling van patiëntgegevens met de bekende doktersbriefjes naar de hoogmoderne ICT heeft de zorg dus geen goed gedaan. Misschien maar weer terug naar het vertrouwde papier, lekker kliederen en weten wat je bedoelde toen je dat epistel over die stomvervelende patiënt samenstelde.
ICT is koud, doods. Je weet echt niet meer waarom je wat op welk moment hebt vastgelegd, omdat alle tekst in hetzelfde format staat. Uniform en gestructureerd noemen die paljassen van de ICT dat. Alles in dezelfde dwangbuis, zonder kleur of geur. Lekker makkelijk, kan je het optellen en normeren. Alsof mensen optelbaar zijn.
Interface
Misschien klinkt het je als ICT leverancier vreemd in de oren, maar er zit een zekere waarheid in. Als je schrijft, komt de emotie uit je pen op het blad. Je schrift is bij geen enkele patiënt gelijk. Als je het dossier terugleest weet je exact welke emoties de betreffende patiënt bij je opriepen, of je zeker was van je zaak toen je de diagnose stelde en wat je nog eens moet nakijken omdat de realiteit niet strookt met je denken. Dat ben je kwijt met ICT.
Oh ja, veel mensen proberen het gevoel een beetje te benaderen en kopen een Apple. Ze vergissen zich, ook die Apple heeft een voorgebakken format en daar kun je mooi niets aan veranderen. Niets anders als dezelfde treurnis.
Alles kommer en kwel? Nee, hoor, hoeft absoluut niet. Als er maar eens een softwareboer was, die echt eens naar de gebruikers wilde luisteren. Dat zou een fantastische interface opleveren, die ze met alle plezier wilden gebruiken. Switchen van interface als je gemoed er naar staat. De gegevens van die vervelende patiënt die altijd maar zeurt, leg je vast met de interface voor zeurders. Komt er een lieverd, dan gebruik je de interface ‘schatje’ omdat het er zo lekker bijpast.
Geduld
Misschien klinkt dit even vreemd als dit onderzoek dat uitgevoerd is door een ICT bedrijf. Weten die dan echt niet dat je de houding van mensen niet een-twee-drie verandert door ze een computer voor te schotelen? Daar heb je toch echt wel meer voor nodig. Denk maar aan vakgebieden als de leerpsychologie, de sociologie, de taxonomie om er maar een paar te noemen. Verandering duw je niet zomaar even door de strot van de gebruiker, dat heeft tijd nodig. Het is een rijpingsproces, dat door de huidige startende generatie misschien tot wasdom wordt gebracht. Het grootste deel van onze medicijnmannen is oud hout en dat kan je niet meer opnieuw enten. Met de ICT moet je geduld hebben, het als wijn laten rijpen, het goed onderhouden en koesteren.
Trouwens, mocht je denken dat er iets mis is met oud hout, dan heb jij het mis. Het is sterk, geurt en draagt vele loten op zijn stam. Niet vergeten.