SNS Reaal of wel de grote tovertruck. Kleinduimpje dat ver naast z’n schoentjes ging lopen. Een narcistisch directeurtje dat geen zelfdiscipline of verantwoordelijkheidsgevoel kende en een heel leuk spelletje met de zuurverdiende centjes van zijn kleine beleggers had bedacht. Alle waarschuwingen ten spijt, het mannetje draafde door en door. Het was zijn sprookje en niemand mocht dat bederven door ook maar iets stouts te zeggen.
Het staat niet alleen, het is het teken der tijd en loopt synchroon aan het ziekelijke zakkenvullen door omhooggevallen machtswellustelingen in driedelig gestreept blauw. Dagobert Duckjes die zich wentelen in de eer die ze zichzelf door hun hersenloze, aanbiddende eunuchen laten toezwaaien. Die zich elke keer opnieuw fêteren met een superbonus, gewoon omdat ze daar recht op hebben. Waarmee ze recht gedegradeerd hebben tot een woord zonder enige verdere betekenis en actief meewerken aan het totale verval van de sociale standaarden in onze maatschappij.
Het totale gemis aan een deugdelijke controle door De Nederlandse Bank (DNB) op het verwerpelijk gedrag van de roofridders is stuitend en zou niet eens als script voor een drama door een derderangs auteur uitgedacht kunnen zijn. Zelfs die zou daar niet mee weg komen, omdat het te ongeloofwaardig zou zijn. De voorzitter een econoom? Ongelooflijk dat zo’n miniscuul boekhoudertje zolang de steun van de overheid kreeg terwijl het ene lijk na het andere uit de kast viel. Het werd allemaal met de mantel der liefde toegedekt en afgevoerd, want kritiek, hoe goed onderbouwd ook, wordt in de bankwereld als een hoogst ongepaste vorm van communicatie en non-informatie beschouwd.
Dus komt de overheid op de proppen die het zaakje snel even regelt met de zuurverdiende centen van de burgers. Alleen burgers, want het grootkapitaal hoeft van onze flaterende overheid al bijna geen belasting meer te betalen. Na inleveren op AOW, pensioen, nu nog inleveren om de nieuwe hobby van de overheid te financieren: banken verzamelen.
Nog twee, dan hebben ze een kwartet. Ze hadden er al drie kunnen hebben als ze DSB niet failliet hadden laten gaan. Da’s nou jammer. Maar daar is Icesave ook nog. Niet vergeten dat die ook door de mazen van het net van de DNB kon zwemmen. Overnemen kon niet, maar waarschuwen voor een overdreven hoge rente was toch wel het minste wat we hadden mogen verwachten. En dan beginnen de beleggers met hun gejammer.
Gewoon gelul, je weet waar je aan begint als je je geld belegt. Je kan winnen en verliezen en dat moet je domweg accepteren. Je speelt het spel en het is zo verleidelijk om je te laten verblinden door beloften. Meer en meer, de hebzucht is de drijfveer en als kleine potentaatjes dansen ze om het altaar met de eurocentjes. Totaal verblind door het egoïsme en doof voor de kritiek. Verliezen kan niet. Dus als je verliest is dat nooit of te nimmer jouw schuld, maar altijd die van een ander en moet je vergoed worden voor je geleden schade.
Zijn ze nou helemaal gek geworden? Moet de hardwerkende burger, die zijn centjes op een niets opbrengende spaarrekening heeft staan, omdat de banken anders niet voldoende winst maken om hun bonussen en dividend uit te kunnen keren, of de geplunderde gepensioneerde die al Grieken, Portugezen, Spanjaarden met zijn ingelegde centjes betaald ziet worden, daar ook nog eens voor opdraaien? Dacht het even niet! Nog even en we kunnen ons Rijnlandmodel, het model van marktwerking met een belangrijke sociale component, ten grave dragen en rest de Nederlandse burger niets anders dan zijn totale vermogende in te leveren bij de Haagse graaiers. Afnemende werkgelegenheid, stijgende werkeloosheid, een overheid die het ook niet langer financieel trekt, omdat de inkomsten sterk dalen en de onomkeerbare verarming door het deficit van het bevochten sociale model is ons deel.