In het Algemeen Dagblad van d.d. 19 januari 2013 ( zie: Geld voor ouderenzorg gaat naar managers ) lees ik dat extra geld dat bedoeld is om verzorgenden/ verpleegkundigen te ontlasten, lang niet altijd voor dat doeleinde is gebruikt. Daarom zet ik enkele punten eens op een rij.
Doelstelling
In het convenant dat is opgesteld en ondertekend door de overheid en verschillende zorgverlenende instanties ( o.a. Zorgverzekeraars Nederland, ActiZ organisatie van Zorgondernemers) staat toch duidelijk beschreven wat de algemene doelstelling is, namelijk:
- Het bevorderen van de kwaliteit van de langdurige zorg door extra medewerkers op te leiden en aan te nemen en de huidige medewerkers op te leiden tot een hoger kwalificatieniveau;
- Het realiseren van het ( opleiden en) aannemen van 12.000 extra medewerkers;
- Ten aanzien van het aannemen van 12.000 extra medewerkers is de ambitie dat deze per 31 december 2013 zijn aangenomen, of in opleiding zijn. Met 31 december als peildatum, zal begin 2014 een meeting hieromtrent plaats vinden;
- Partijen spannen zich in om de administratieve lasten te beperken.
Lijkt mij een duidelijke doelstelling; hoef je niet verschrikkelijk slim voor te zijn om dit te kunnen begrijpen. Er moeten gewoon meer mensen in de directe zorg aan het bed.
Toch blijken er huizen te zijn die denken dat je van dat geld dure software kunt aanschaffen, consultants moet inhuren, het management dient op te leiden of personeel een cursus ‘Mood maker’ behoort aan te bieden. Niets van dit alles levert op korte termijn meer personeel op en dus verlichting van de werkdruk voor het huidige personeel.
Zorgkantoren
En tóch kan ik het begrijpen dat verpleeg- en verzorgingshuizen dit soort plannen hebben ingediend bij hun zorgkantoor. Elke regio heeft namelijk een zorgkantoor met een concessiehouder, een zorgverzekeraar. Zorgkantoren bemiddelen tussen de aanbieders en de ontvangers van langdurige zorg, zoals thuiszorg, verpleeghuiszorg, bepaalde vormen van geestelijke gezondheidszorg, begeleiding van gehandicapten, langdurig verblijf in een ziekenhuis of revalidatie-instelling en verblijf in een verzorgingshuis. Oftewel: zij zorgen ervoor dat een instelling geld krijgt en dienen verzoeken/plannen goed te keuren.
Waarom kan ik die verpleeg- en verzorgingshuizen best begrijpen?
Zij hebben geen idee wat hen de komende jaren boven het hoofd hangt qua bezuinigingen en nieuwe regelgeving, dus spelen op safe. Nemen geen nieuwe mensen aan, die ze misschien over 2 jaar weer moeten ontslaan. Zij dienen dus plannen in waar ze in hun optiek wél wat aan hebben, al voldoen ze niet echt aan de algemene doelstelling van het convenant.
Wat ik wel kwalijk vind, is dat de zorgkantoren dit soort plannen goedkeuren. Dat het blijkbaar mogelijk is dat plannen die niet voldoen aan de doelstelling genoemd in het convenant, gewoon geaccepteerd worden door de zorgverzekeraars. Zorgverzekeraars die werken met publieke gelden, geld dat door de burgers wordt betaald. Zij zouden zeer zorgvuldig met ‘ons’ geld dienen om te gaan.
Overheid
Maar het allerergste vind ik nog wel de rol van de overheid. Waar is hun controlerende functie? En waarom wordt er niet structureel meer geld gepompt in de ouderenzorg? Dán zouden er wel serieus meer banen bij kunnen komen en de zo gewenste extra handen aan het bed.
Met dit soort onzekere en niet gestructureerde geldinjecties is het bijna gewoon vragen om moeilijkheden, zoals blijkt.
Tot slot
Met dit beleid zal het de komende jaar moeilijk worden om zorgpersoneel te behouden. De hoge werkdruk en de te lage lonen voor met name verpleegkundigen, zullen een grote uitstroom veroorzaken. Het personeel dat achterblijft zal zich een slag in de rondte moeten werken!