Nicole is een sportieve vrouw. Ze zwemt iedere dag minstens 40 baantjes, fietst heel veel en loopt per dag minstens 10km. Kortom een sportieve inslag met iedere dag wel een gedeeltelijke marathon.
Zij had al een tijdje pijn op de borst en boven in de rug. Half augustus is zij met haar klachten op bezoek geweest bij de huisarts. Deze vond het beter om verder onderzoek te doen, want ze zou wel eens vernauwde kransslagaders kunnen hebben. De week daarna werd er een fietsproef gedaan bij het artsenlaboratorium SCAL.
Op 6 september had ze opnieuw een afspraak met de huisarts voor de uitslag. Die vroeg ter ondersteuning nog een lonfunctietest aan. Na deze uitslag raadde de huisarts aan om toch een afspraak te maken met de cardioloog. Er werd een afspraak gemaakt in het Alrijne ziekenhuis.
Bij de cardioloog kon ze op 24 september terecht voor een eerste gesprek. Voor verder onderzoek vroeg hij een bloedonderzoek, een longfoto en een fietsproef aan. Dit gebeurde dezelfde dag.
Begin november had Nicole weer een afspraak met de cardioloog, die wees op enkele witte plekjes in de kransslagaders en stelde voor om een hartcatheterisatie te laten doen. Voorafgaand aan de catheterisatie werd er op 8 november een hartecho plaats.
Op 20 november werd de catheterisatie gedaan in het Alrijne Ziekenhuis te Leiderdorp. De cardioloog zou Nicole op 27 november om 17.15 uur voor de uitslag.
Tijdens de catheterisatie was een witte plek zichtbaar. Hij kon niet direct zeggen wat dit was, maar dit zou de volgende dag besproken worden met de collegae. Als er iets bijzonders was, zou ze dit zeker tussentijds horen. Ze heeft die week niets meer vernomen, dus zag het telefoongesprek met de cardioloog op dinsdag met vertrouwen tegemoet.
Op maandag 26 november, een dag voordat de cardioloog zou opbellen over de uitslag, sloeg bij Nicole letterlijk de schrik om het hart. Twee brieven van het LUMC met de mededeling dat de cardioloog een afspraak heeft gemaakt voor een dotterbehandeling (P.T.C.A.). Zij wist van niets, dus dit kwam hard aan! De wachttijd hiervoor bedraagt circa 5 weken, dus er was een afspraak gemaakt voor 31 decemer 2018. Na de behandeling zou Nicole overgebracht worden naar het Alrijne Ziekenhuis. De opname zal ongeveer anderhalve dag innemen.
In de tweede brief van het LUMC stond aangegeven, dat Nicole zou worden opgenomen in het ziekenhuis van de behandelend cardioloog, dus het Alrijne Ziekenhuis. Verder stond in de brief vermeld, dat na de behandeling, de catheter nog vier uur blijft zitten, het drukverband zes uur.
De brief werd afgesloten met de volgende tekst: ‘Houdt er rekening mee, dat het verwijderen van de catheter wat later kan gebeuren, omdat er ’s-avonds maar één arts aanwezig is’!
Wat verbaast mij nu bij deze gang van zaken?
- Je hart is een kostbaar bezit, je hebt er maar één van. Waarom duurt het traject van het eerste bezoek van de huisarts (half augustus) zo lang, voordat er een diagnose wordt gesteld (21 november)?
- Waarom nemt de cardioloog geen contact op met patiente om haar in te lichten over de procedure, die in gang is gezet voor een dotterbehandeling bij een ander ziekenhuis?
- Waarom moet het vijf weken duren om na een diagnose gecatheteriseerd te worden. Er kan van alles gebeuren met deze diagnose en de patiente zit al die tijd in spanning. Bovendien vallen alle feestdagen nog in die periode, wat de sfeer niet bepaald verhoogt.
- Waarom is er ’s-avonds maar één arts aanwezig. Terwijl er patienten liggen met zo’n intensieve behandeling. Wordt het niet eens tijd om de regeling voor dienstdoend personeel aan te passen, zeker op zo een afdeling?
- Wordt het niet eens tijd dat specialisten rekening houden, dat patienten mensen zijn en geen entiteiten!
In een land, dat continu aangeeft, dat de gezondheidszorg op een hoog niveau is en de burger gemiddeld € 5.800 aan die zorg betaald, vind ik het bovenstaande niet kunnen. Breidt dergelijke afdelingen uit en breng de wachttijd terug tot een week. Dit kan makkelijk, als men maar nadenkt en wil! Vraag me ook af hoeveel patienten in de problemen zijn gekomen, omdat de dag van behandeling te ver weg was!
Dezelfde wachttijden geld niet alleen bij hartproblemen, maar ook bij andere ziekten, die om snelle actie vragen, zoals kanker.
*) Om privacyredenen is niet de echte naam gebruikt.