Op 1 januari 2006 is door toenmalig VVD-minister Hoogervorst de nieuwe zorgwet ingevoerd. De uitvoering van de zorgwet werd overgedragen aan particuliere verzekeraars. De opvolgende kabinetten, met name de VVD-ministers, blijven dit beleid steunen. Ook het in 2005 ingevoerde declaratiesysteem DBC (Diagnose Behandel Combinatie), dat een zeer kostbaar en fraudegevoelig systeem blijkt te zijn, wil men niet veranderen.
In Wikipedia staat de uitvoering van de zorgwet alsvolgt beschreven:
“Nederland heeft in plaats van voor een vergroting van het zorgaanbod, gekozen voor een defensieve opstelling. Door de uitvoering van het wettelijk stelsel van gezondheidszorg over te dragen aan particuliere verzekeraars en hun de mogelijkheid te bieden een naturapolis aan de verzekerden aan te bieden, waarbij verzekerden verplicht werden gebruik te maken van de door de zorgverzekeraar gecontracteerde zorgaanbieders, hoopte men het dreigende zorgtoerisme te kunnen beperken, zonder het zorgaanbod op een hoger niveau te hoeven brengen. Ook door de uitvoering van bepaalde zorgtaken, die daarvoor onder de AWBZ vielen, over te dragen aan particuliere verzekeraars en gemeenten, werd bewerkstelligd dat die zorg enkel in het eigen land behoefde te worden verstrekt.”
Dit getuigt van een incapabel en ondoordacht beleid. Je geeft commerciële instanties een vrijbrief en een blanco cheque voor onbepaalde periode om taken uit te voeren, die verplicht door de burger moeten worden betaald. Enige controle op de uitvoering is er nauwelijks. Zij kunnen met de door de burger verplicht betaalde bijdragen doen wat ze willen, ook faciliteiten treffen om die taken uit te voeren, zoals zeer dure gebouwen en luxe inrichtingen, dienstauto’s, enorm hoge honoraria voor bestuurders, die vaak de € 40.000 per maand te boven gaan.
De (commerciële) verzekeraars belopen geen enkel risico, want de burger is verplicht iedere verhoging van premie en dergelijke te betalen. Daarnaast kunnen de verzekeraars zorgpakketten versoberen. Zij behoeven over de winst die zij maken, in tegenstelling tot andere bedrijven, geen winstbelasting af te dragen.
Ook bepalen zij de gezondheid van de burger, hoe het ziekteproces verloopt, hoe, waar en met welke middelen deze behandeld wordt en welke medicijnen deze toegediend krijgt.
Mocht een verzekeraar binnen haar verzekeringsgebied een zorginstelling niet interessant meer of te duur vinden, dan kan deze de instelling zonder gêne van de ene op de andere dag failliet verklaren. De verantwoordelijke minister en zelfs de gehele regering hebben hier geen enkele zeggenschap in. Daarvoor hebben ze teveel uit handen gegeven.
Ook de burger en het personeel van die instelling kunnen hier niets tegen doen. En dit, ondanks het feit dat iedere burger, van baby tot hoogbejaard, in Nederland aan premie, eigen risico, eigen bijdrage en via de belasting per persoon ruim € 480 per maand aan zorg betaalt.
Een deel van het zorggeld (totaal ongeveer 90 miljard euro per jaar) wordt ook gebruikt voor het grote (semi) overheidsapparaat, dat onder andere de zorgtoeslag tot uitvoer brengt. Vele externe instanties, die al dan niet bijdragen om het door de overheid ontwikkelde ondoorzichtige ingewikkelde zorgbeleid instant houden, worden ook uit deze pot betaald.
Dat commerciële verzekeraars aanvullende verzekeringen op de markt brengen zou logisch zijn, maar een verplichte (basis)verzekering is uit den boze! Dit zou hetzelfde zijn als de overheid de inning en besteding van het belastinggeld bij commerciële bedrijven zou onderbrengen.
Het is onmogelijk en zeer kostbaar om de taken van de basisverzekering weer terug te halen naar de overheid. Er zullen claims van de zorgverzekeraars komen, die totaal de tien miljard euro ver te boven zullen gaan. Zo heeft dit incapabele beleid zich in de nesten gewerkt.
Het meest logische zou zijn, om de uitvoering van de basisverzekering bij de zorgverzekeraars weg te halen. De inning van de zorgpremie kan worden uitgevoerd door de belastingdienst (net als de premie van de AOW). Komen de lagere inkomsten niet uit, dan kan men, in plaats van zorgtoeslag, de laagste belastingschijven aanpassen. De zorgbetalingen kan de overheid laten uitvoeren door onder de overheid geregisseerde instanties zonder commercie, zoals een sociale verzekeringsbank.
Het blijft mij en vele anderen verbazen! Als eerste stap zou de belastingdienst kunnen starten met de inning van de zorgpremie. Vervolgens kan de overheid basiszorg inkopen bij de verzekeraars, zodat deze niet meer beleidsbepalend zijn. Een kanttekening: Dezelfde gevolgen van het overdragen van bestuur is het onderwijs (zoals de weekendscholen), de KLM en de EU, die steeds meer macht krijgen. Er is geen weg meer terug!