De patiënt krijgt steeds weer andere doosjes en andere pilletjes. Dit geeft verwarring en ongelukken. De apothekers, de huisartsen en de patiënten worden er gek van. Het heet het ‘preferentiebeleid’. Dan zou je denken dat het goedkoopste middel moet worden voorgeschreven, maar dat is voor iedere verzekeraar weer anders. Dat betekent dat de apotheek van alle medicijnen verschillende soorten in huis moet hebben. De ene verzekeraar eist dit, de andere dat en er zit soms nog geen 10 cent verschil tussen!
Apotheker, slechts doorgeefloket
Het ’ter hand stellen van geneesmiddelen’ is de verantwoordelijkheid van de apotheker, die als geneesmiddelexpert herkenbaar is voor patiënt en zorgverleners. In veel gevallen zijn dit de enige inkomsten van de apotheker, omdat veel zorgverzekeraars slechts de kostprijs van medicijnen vergoeden.
Hoe gaat het nu:
- Generieke geneesmiddelen met dezelfde werking worden zo ongeveer door 10 verschillende fabrikanten op de markt gebracht. Iedere verzekeraar vergoedt een bepaald merk. Vaak is er maar een prijsverschil van enkele centen. De apotheek moet al die merken in voorraad hebben, omdat een ander middel door de zorgverzekeraar niet wordt vergoed.
Middelen met dezelfde werking, maar van verschillende merken zouden daarom moeten worden vergoed door alle zorgverzekeraars. Dit scheelt enorm veel voorraads- en administratiekosten. - De zorgverzekeraar frustreert kwaliteit- en patiëntgericht ondernemen door de apotheker. De zorgverzekeraar bepaalt, terwijl dit bij de overheid zou moeten liggen. Minder administratieve belasting, minder regeltjes door de zorgverzekeraar, transparantie en eenduidig beleid.
- De apotheker stemt de medicatiebewaking af op de individuele persoonskenmerken van de patiënt,
Zoals genetische parameters, klinische waarden en gebruikerservaringen. Zo garandeert hij de veiligheid, effectiviteit en doelmatigheid van de geneesmiddelen, die de patiënt gebruikt. - De tarieven voor de apotheker vallen op dit moment onder het eigen risico. Het bezoek aan de huisarts leidt meestal tot voorschrijven van geneesmiddelen. De huisarts wordt wel vergoed zonder eigen risico, de middelen van de apotheek niet. Dit resulteert bij veel patiënten tot de verkeerde prikkel om belangrijke apotheekzorg te weigeren. Om dit te voorkomen moet het apotheektarief niet langer vallen onder het eigen risico van de patiënt.
- Vaak verplicht de zorgverzekeraar om het originele geneesmiddel voor te schrijven, wat veel duurder is dan de generieke. Wellicht krijgt de zorgverzekeraar dan een ‘anonieme storting’ hiervoor.
Centraal Inkoopbureau Geneesmiddelen
Misschien zou het wenselijk zijn dat er een centraal inkoopbureau wordt ingesteld, onder auspiciën van de overheid. Deze kan dan supergroot inkopen, dat lagere prijzen zal gaan opleveren. De zorgverzekeraars kunnen dan allemaal tegen dezelfde prijs inkopen. Heel eerlijk en transparant.
Ook een nadeel van het huidige medicatiebeleid is, dat Nederland goedkoper inkoopt dan de rest van Europa. Hierdoor zijn veel geneesmiddelen, ook vaccins, hier vaak niet verkrijgbaar. In het buitenland krijgt men immers een veel hogere prijs, waardoor de farmaceutische industrie er meer aan kan verdienen.