De ziekte van Menière is een langdurige, progressieve aandoening, die het evenwicht en de gehoordelen van het binnenoor aantast. Symptomen zijn acute aanvallen van (ernstige) duizeligheid, fluctuerende tinnitus, toenemende doofheid en een gevoel van druk in het oor. Het beïnvloedt meestal slechts één oor. Het is een veel voorkomende oorzaak van gehoorverlies. Aanvallen van duizeligheid kunnen plotseling optreden of na een korte periode van tinnitus of gedempt gehoor. Sommige mensen hebben af en toe aanvallen van duizeligheid. Anderen kunnen meerdere aanvallen dicht achter elkaar hebben gedurende meerdere dagen. Sommige mensen met de ziekte van Menière hebben “valaanvallen” waarbij de duizeligheid zo erg is dat ze hun evenwicht verliezen en vallen.
Wie wordt getroffen door de ziekte van Menière?
De incidentie ligt tussen 1: 1000 en 1: 2000 van de bevolking; afhankelijk van de bron. Beide geslachten worden gelijk aangetast en het kan op elke leeftijd voorkomen. Ongeveer 7-10% van de patiënten heeft een familiegeschiedenis van de ziekte. Wetenschappers kennen de oorzaak (nog) niet. Ze denken dat het te maken heeft met de vloeistofniveaus of het mengen van vloeistoffen in de kanalen van je binnenoor. Artsen diagnosticeren het op basis van een lichamelijk onderzoek en symptomen. Een gehoortest kan controleren of het uw gehoor heeft beïnvloed.
Wat veroorzaakt de ziekte van Menière?
De oorzaak van de ziekte van Menière is onbekend. Men denkt dat veel factoren betrokken zijn bij de ontwikkeling van de aandoening (bijv. verhoogde druk van de vloeistof in de endolymfatische zak, allergische factoren die het binnenoor beschadigen of andere onbekende factoren. Het verband tussen deze factoren en de progressie van de ziekte blijft echter onduidelijk .
Welke invloed heeft de ziekte van Ménière op u?
Symptomen variëren tussen mensen en in de tijd. De belangrijkste problemen zijn onvoorspelbare aanvallen van duizeligheid met misselijkheid en braken. Aanvallen kunnen enkele minuten tot 24 uur duren. Er kan ook tinnitus, gehoorverlies en een vol gevoel in het aangedane oor zijn. Perioden van remissie tussen aanvallen kunnen variëren van dagen tot maanden of zelfs jaren, waardoor Ménière een onvoorspelbare en pijnlijke ziekte is. Naarmate het vordert, kan de duizeligheid minder ernstig zijn. Er kunnen echter perioden van onbalans zijn, die het leed verergeren. In de latere stadia is tinnitus prominenter en ontwikkelt zich fluctuerend gehoorverlies. Er is permanente schade aan het balansorgaan en aanzienlijke balansproblemen komen vaak voor. Meestal wordt slechts één oor aangetast, maar tot 50% van de patiënten kan de aandoening in beide oren ontwikkelen.
De Ziekte van Ménière is onder te verdelen in de volgende drie fasen:
- Fase één (vroeg): onvoorspelbare aanvallen van duizeligheid
Het belangrijkste kenmerk is intermitterende aanvallen van duizeligheid die enkele minuten tot uren kunnen duren. Tijdens de aanval is er een variabele hoeveelheid gehoorverlies samen met een gevoel van volheid in het getroffen oor.
Sommige mensen kunnen tinnitus of een toename van tinnitus in het getroffen oor ervaren. De volheid in het oor en tinnitus kunnen voorafgaan aan de aanvallen van duizeligheid, maar ze zullen vaak zonder waarschuwing optreden. Tussen de aanvallen door worden het gehoor en het gevoel in het oor weer normaal. Er zijn periodes van remissie tussen de aanval, die variëren in elke persoon die de ziekte van Ménière tot een onvoorspelbare en pijnlijke ziekte maakt. - Fase twee (gemiddeld): aanvallen van duizeligheid; tinnitus; gehoorverlies
De aanvallen van duizeligheid gaan verder met variabele remissies, maar kunnen minder ernstig zijn. Na of misschien voor de aanval kan de persoon een periode van onbalans en door beweging veroorzaakte duizeligheid ervaren. Permanent gehoorverlies ontwikkelt zich en blijft fluctueren met de duizeligheidsaanvallen. Tinnitus wordt prominenter, vaak fluctuerend of groter met de aanvallen. - Fase drie (laat): gehoorverlies; evenwichtsproblemen; tinnitus
In de latere stadia neemt het gehoorverlies toe en vaak verminderen of stoppen de aanvallen van duizeligheid. Gehoorverlies kan ernstig zijn en vervorming, luidheid, ongemak en werving kunnen een probleem zijn. Er is permanente schade aan het evenwichtsorgaan in het oor en aanzienlijke algemene evenwichtsproblemen komen vaak voor, vooral in het donker.
Waarom gebeurt tinnitus bij de ziekte van Ménière?
De ziekte van Menière veroorzaakt schade aan de haarcelreceptoren in het binnenoor. Deze beschadigde haarcellen schieten spontaan af en sturen ongeorganiseerde signalen de gehoorzenuw naar de hersenen. In Ménière zijn de haarcellen die zich bezighouden met laagfrequent geluid het eerst beschadigd, en daarom is de tinnitus in Ménière meestal een gerommel, laagfrequent geluid. In een onderzoek in de VS onder 51 mensen met de ziekte van Ménière, meldde 49% de tinnitus als matig vervelend (tinnitus tijdens het luisteren naar een spreker) of ernstig vervelend (moeite met werken, relaties en slapen). Voor degenen met de ziekte van Ménière in de eerste stadia kan het opmerken dat de tinnitus begint te veranderen, een waarschuwingssignaal zijn dat ze een slechte dag of een aanval zullen hebben.
Gehoorverlies
Er wordt algemeen aangenomen dat de ziekte van Menière ontstaat als gevolg van een toename van de druk in de endolymfatische ruimte. De symptomen van oorvolheid en verminderd gehoor zijn waarschijnlijk gerelateerd aan deze drukverhoging. De plotselinge drukafname verklaart de plotselinge aanvallen van duizeligheid. Herhaalde afleveringen van hoge druk en plotselinge afgifte van die druk beschadigen de delicate structuren van het binnenoor en de balansstructuren van de halfcirkelvormige kanalen. Deze cumulatieve schade resulteert in een afname van het gehoorniveau in de loop van de tijd.
Drie stadia van de ziekte van Menière:
stadium 1, gehoorniveaus keren terug naar normale niveaus tussen aanvallen.
stadium 2, gehoorniveaus fluctueren maar keren niet terug naar normaal.
stadium 3 gehoorniveaus blijven lager dan 60 dB HL.
Gevolgen van gehoorverlies
De toename van de cochleaire endolymfatische druk beïnvloedt de normale gehoorfunctie. Het belangrijkste gevolg van gehoorverlies is een verminderde gevoeligheid voor stil geluid. Bij de vroege ziekte van Ménière (fasen 1 en 2) heeft het gehoorverlies meestal te maken met de lage frequenties. Geluiden kunnen vervormd lijken omdat de drukverhoging de fijnafstemmingsfuncties van het basilar membraan en de buitenste haarcellen beïnvloedt. Deze effecten zijn aanvankelijk omkeerbaar tussen aanvallen, maar na verloop van tijd lopen de binnenste en buitenste haarcellen permanente schade op, wat resulteert in een niet-omkeerbaar gehoorverlies. Dit kan vaak leiden tot een verminderde tolerantie voor luider geluid.
Bij een gehoorverlies in één oor van meer dan 20 dB HL gaan veel van de voordelen van bilateraal gehoor verloren. Dit resulteert in gehoorproblemen in ongunstige luistersituaties zoals in lawaai, groepsgesprekken, luisteren op afstand of in een galmende omgeving. Dit kan leiden tot een aanzienlijke handicap en handicap. Problemen met lokalisatie kunnen de veiligheid in gevaar brengen.
In de eindfase van sommige individuen kan de ziekte van Ménière (stadium 3) leiden tot ernstig tot zeer ernstig gehoorverlies. De ziekte van Bilateral Ménière wordt gemeld bij 17% tot 50% van de getroffen personen en kan een oorzaak zijn van bilateraal ernstig sensorineuraal gehoorverlies.
Volheid van het oor
Een ander kenmerk van de ziekte van Ménière is het gevoel van ‘volheid’ of auditieve druk die ongelooflijk ongemakkelijk kan zijn. De volheid kan ook fluctueren en voor sommigen aanzienlijke nood veroorzaken. Sommige patiënten kunnen inschatten dat hun toestand opnieuw begint als ze een verandering in het gevoel van de ‘volheid’ opmerken. Voor sommigen kan dit gevoel volledig verdwijnen, maar voor anderen kan het chronisch worden met het constante gevoel van druk. Bij patiënten met de ziekte van Ménière kan volheid fluctueren met de scherpte van de aandoening.
Welke onderzoeken zijn nodig om de diagnose te stellen?
Er is geen specifieke test die op zichzelf betrouwbaar is voor het diagnosticeren van de ziekte van Ménière. De drie belangrijkste symptomen van duizeligheid, gehoorverlies en tinnitus komen bij veel andere ziekten voor en deze moeten mogelijk worden uitgesloten door tests (bijv. Bloedonderzoek, MRI-scan) voordat een definitieve diagnose kan worden gesteld.
Hoe wordt de ziekte van Ménière behandeld?
De behandeling van de ziekte van Ménière is gericht op het verminderen en beheersen van symptomen. Aangezien Ménière symptomatisch is, zal de behandeling variëren met de behoeften van elk individu en omvat medicatie, vestibulaire revalidatie, dieet- en levensstijlveranderingen, tinnitusmanagement, gehoorapparaten en counseling. Bij vier van de vijf mensen zijn niet-chirurgische maatregelen voldoende om de symptomen van de ziekte van Ménière onder controle te houden; Als vertigo echter een probleem blijft, kunnen chirurgische procedures helpen.
Er is geen medicijn. Behandelingen omvatten medicijnen om duizeligheid te beheersen, zout in uw dieet te beperken en waterpillen te nemen. Een apparaat dat in het buitenoor past en luchtpulsen naar het middenoor afgeeft, kan helpen. In ernstige gevallen kan een operatie nodig zijn.