Virussen

Virussen zijn microscopische organismen, die overal op aarde bestaan en voortdurend muteren. Ze kunnen dieren, planten, schimmels en zelfs bacteriën infecteren. Soms kan een virus een ziekte dusdanig veroorzaken, dat het dodelijk is. Andere virale infecties veroorzaken geen merkbare reactie. Een virus kan verschillende effecten hebben op organismen. Dit verklaart hoe een virus dat een kat treft, geen invloed kan hebben op een hond.

Feiten over virussen

• • Virussen bevinden zich in ieder ecosysteem op aarde
  • Virussen variëren in complexiteit
  • Virussen bestaan ​​uit genetisch materiaal, RNA of DNA, omgeven door een laag eiwit, lipide (vet) of glycoproteïne
  • Virussen kunnen niet volstaan zonder een gastheer, dus ze zijn geclassificeerd als parasitair
  • Virussen worden beschouwd als de meest voorkomende biologische entiteit op onze planeet
  • Virussen zijn levende organismen die zich niet kunnen repliceren zonder een gastheercel
  • Ziekten veroorzaakt door virussen omvatten ondermeer griep, hondsdolheid, herpes en ebola
  • De effecten van virussen kunnen variëren van levensbedreigend tot vrijwel geen symptomen

Er is geen remedie voor een virus, maar vaccinatie kan voorkomen dat ze zich verspreiden.

Wat zijn virussen?
Voordat een cel wordt betreden, bestaan virussen in een vorm, die bekend staat als virions (individueel virusdeeltje). Tijdens deze fase zijn ze ongeveer een honderdste van de grootte van een bacterie en bestaan ​​ze uit twee of drie verschillende delen:

1. genetisch materiaal, DNA of RNA
2. een eiwitlaag, of capside, die de genetische informatie beschermt
3. een lipide envelop (omhulsel) is soms aanwezig rond de eiwitlaag wanneer het virus zich buiten de cel bevindt

Virussen bevatten geen ribosoom, dus ze kunnen geen eiwitten aanmaken. Dit maakt hen volledig afhankelijk van hun gastheer. Ze zijn het enige type micro-organisme, dat zich niet kan voortplanten zonder een gastheercel. Na contact met een gastheercel, zal een virus genetisch materiaal in de gastheer inbrengen en de functies van die gastheer overnemen. Na het infecteren van de cel blijft het virus zich voortplanten, maar het produceert meer viraal eiwit en genetisch materiaal in plaats van de gebruikelijke cellulaire producten. Door dit proces hebben virussen de classificatie van ‘parasieten’ gekregen.
Virussen hebben verschillende vormen en maten, en ze kunnen worden gecategoriseerd door hun vormen.
Dit kunnen zijn:

• • Helicaal: het tabaksmozaïekvirus heeft een helixvorm
  • Icosahedrale, bijna-sferische virussen: de meeste dierlijke virussen zijn
  • Envelop: Sommige virussen bedekken zichzelf met een gemodificeerd gedeelte van het celmembraan, waardoor een beschermende lipidenvelop ontstaat. Deze omvatten het griepvirus en HIV

Andere vormen zijn mogelijk, inclusief niet-standaardvormen, die zowel spiraalvormige als icosahedrale vormen combineren. Virussen laten geen fossiele resten achter, dus ze zijn moeilijk door de tijd te traceren. Moleculaire technieken worden gebruikt om het DNA en RNA van virussen te vergelijken en meer te weten te komen over waar ze vandaan komen. Drie concurrerende theorieën proberen de oorsprong van virussen te verklaren:

1. Regressieve of reductiehypothese: virussen begonnen als onafhankelijke organismen die parasieten werden. Na verloop van tijd werpen ze genen af ​​die hen niet hielpen parasiteren en ze werden volledig afhankelijk van de cellen die ze bewonen
2. Progressieve of ontsnappingshypothese: virussen evolueerden uit delen van DNA of RNA die ‘ontsnapten’ uit de genen van grotere organismen. Op deze manier kregen ze het vermogen om onafhankelijk te worden en tussen cellen te bewegen
3. Virus-eerste hypothese: virussen evolueerden uit complexe moleculen van nucleïnezuur en eiwitten vóór of op hetzelfde moment dat de eerste cellen op aarde verschenen, miljarden jaren geleden.

Transmissie
Een virus bestaat alleen om te reproduceren. Wanneer het zich voortplant, verspreiden nakomelingen zich naar nieuwe cellen en nieuwe gastheren. De samenstelling van een virus heeft invloed op het verspreidingsvermogen. Virussen kunnen tijdens de zwangerschap of bevalling van persoon op persoon en van moeder op kind worden overgedragen. Ze kunnen zich verspreiden door:

• • aanraking
  • uitwisselingen van speeksel, hoesten of niezen
  • seksueel contact
  • besmet voedsel of water
  • insecten die ze van de ene persoon naar de andere dragen

Sommige virussen kunnen enige tijd op een object leven. Dus als een persoon een item aanraakt met het virus op zijn handen, kan de volgende persoon dat virus oppikken door hetzelfde object aan te raken. Naarmate het virus zich in het lichaam repliceert, begint het de gastheer te beïnvloeden. Na een periode die bekend staat als incubatietijd, kunnen de symptomen beginnen te verschijnen.

Wat gebeurt er als virussen veranderen?
Wanneer een virus zich verspreidt, kan het een deel van het DNA van zijn gastheer opnemen en naar een andere cel of organisme brengen. Als het virus het DNA van de gastheer binnendringt, kan het het bredere genoom beïnvloeden door over een chromosoom of naar een nieuw chromosoom te bewegen. Dit kan langdurige gevolgen hebben voor een persoon. Bij mensen kan het de ontwikkeling van hemofilie en spierdystrofie verklaren. Deze interactie met gastheer-DNA kan ook virussen veranderen.
Sommige virussen beïnvloeden slechts één type wezen, bijvoorbeeld vogels. Als een virus dat normaal vogels treft toevallig een mens binnenkomt en als het wat menselijk DNA oppikt, kan dit een nieuw type virus produceren dat in de toekomst waarschijnlijk mensen treft. Daarom maken wetenschappers zich zorgen over zeldzame virussen die zich verspreiden van dieren naar mensen.

Virale ziekten
Virussen veroorzaken veel menselijke ziekten, waaronder:

• • pokken
  • verkoudheid en verschillende soorten griep
  • mazelen, bof, rode hond, waterpokken en gordelroos
  • hepatitis
  • herpes en koortslippen
  • polio
  • hondsdolheid
  • Ebola en Hantakoorts
  • HIV, het virus dat aids veroorzaakt
  • Ernstig acuut respiratoir syndroom (SARS)
  • knokkelkoorts, Zika en Epstein-Barr

Sommige virussen, zoals het humaan papillomavirus ( HPV ), kunnen kanker veroorzaken.

Wat zijn vriendelijke virussen?
Net zoals er vriendelijke bacteriën in onze darmen voorkomen en ons helpen voedsel te verteren, kunnen mensen ook vriendelijke virussen dragen die helpen beschermen tegen gevaarlijke bacteriën, waaronder Escherichia coli (E. coli).

Bestrijding van virussen
Het lichaam verdedigt zichzelf door de inzet van T-cellen, die het virus aanvallen. Wanneer het immuunsysteem van het lichaam een ​​virus detecteert, begint het te reageren, zodat cellen de aanval kunnen overleven. Een proces dat RNA-interferentie wordt genoemd, breekt het virale genetische materiaal af. Het immuunsysteem produceert speciale antilichamen die kunnen binden aan virussen, waardoor ze niet-infectieus zijn. Het lichaam stuurt T-cellen om het virus te vernietigen.
De meeste virale infecties veroorzaken een beschermende reactie van het immuunsysteem, maar virussen zoals HIV en neurotrope virussen hebben manieren om de afweer van het immuunsysteem te ontwijken. Neurotrope virussen infecteren zenuwcellen. Ze zijn verantwoordelijk voor ziekten zoals polio, hondsdolheid, bof en mazelen. Ze kunnen de structuur van het centrale zenuwstelsel (CNS) beïnvloeden met vertraagde en progressieve effecten die ernstig kunnen zijn.

Behandeling en medicijnen
Bacteriële infecties kunnen worden behandeld met antibiotica, maar virale infecties vereisen vaccinaties om ze in de eerste plaats te voorkomen of antivirale geneesmiddelen om ze te behandelen. Soms is de enige mogelijke behandeling symptoomverlichting. Antivirale medicijnen zijn grotendeels ontwikkeld als reactie op de aids-pandemie. Deze medicijnen vernietigen de ziekteverwekker niet, maar remmen hun ontwikkeling en vertragen de voortgang van de ziekte. Antivirale middelen zijn ook beschikbaar voor de behandeling van infecties met het herpes simplex-virus, hepatitis B, hepatitis C, griep, gordelroos en waterpokken.

Vaccins
Vaccinaties zijn over het algemeen de goedkoopste en meest effectieve manier om virussen te voorkomen. Sommige vaccins zijn erin geslaagd ziekten te elimineren, zoals pokken. Vaccinatie is de meest effectieve manier om virussen te voorkomen. Virusvaccinaties bestaan ​​uit:

• • een verzwakte vorm van het virus
  • virale eiwitten, genaamd antigenen, die het lichaam stimuleren om antilichamen te vormen die infecties zullen bestrijden
    met hetzelfde virus
  • live-verzwakte virussen, zoals immunisatie voor poliomyelitis

Levend verzwakte vaccins brengen het risico met zich mee, dat de oorspronkelijke ziekte wordt veroorzaakt bij mensen met een zwak immuunsysteem. Momenteel bestaan ​​vaccinaties voor onder andere polio, mazelen, bof en rodehond. Het wijdverbreide gebruik van deze vaccins heeft hun prevalentie dramatisch verminderd. Twee doses van het mazelenvaccin bieden bijvoorbeeld 97 procent bescherming tegen deze ziekte.
Het mazelenvaccin heeft de incidentie van mazelen met 99 procent verlaagd. Als er een uitbraak is, treft deze meestal mensen die niet zijn gevaccineerd. Sommige mensen kiezen ervoor om hun kinderen niet te vaccineren en, omdat de meeste mensen om hen heen wel vaccineren, is het risico op mazelen laag. Als echter minder dan 92 tot 95 procent van de bevolking het vaccin ontvangt, kan een gemeenschap zijn ‘kudde-immuniteit’ verliezen en kan een uitbraak optreden. Het risico op ziekte neemt dramatisch toe!

Overzicht
Een overzicht van veel voorkomende virussen kunt u hier downloaden.