Verlatingsangst

Veel mensen groeien op met angsten rond verlating. Sommigen worden gedurende hun hele leven behoorlijk geplaagd door deze angsten. Ze zijn bang dat ze worden afgewezen door collega’s, partners, scholen, bedrijven of sociale kringen. Angst om in de steek gelaten te worden is de overweldigende zorg dat mensen, die dicht bij je staan ​​zullen vertrekken. Iedereen kan een verlatingsangst ontwikkelen. Het kan diep geworteld zijn in een traumatische ervaring, die je als kind had of in een pijnlijke relatie op volwassen leeftijd. Als je bang bent voor verlating, kan het bijna onmogelijk zijn om gezonde relaties te onderhouden. Deze verlammende angst kan ertoe leiden dat je jezelf afsluit om te voorkomen dat je gewond raakt. Of misschien saboteer je per ongeluk relaties.
De eerste stap om je angst te overwinnen, is te erkennen waarom je je zo voelt. Mogelijk kunt je je angsten alleen of met therapie aanpakken. Maar verlatingsangst kan ook deel uitmaken van een persoonlijkheidsstoornis die behandeling nodig heeft. Voor veel anderen worden deze angsten pas volledig gerealiseerd als ze een romantische relatie aangaan. Het gaat vlot en ze voelen zich opeens overspoeld door onzekerheiden, vrezen dat hun partner afstand neemt, negeert of vertrekt. Iedereen ervaart deze angst op verschillende manieren. Velen kunnen verhoogde angst voor afwijzing ontwikkelen. Ze kunnen door iets worden afgeschrikt, van een afstandelijke eerste date tot een oude partner, die afkerig en niet beschikbaar lijkt. In extreme gevallen kunnen mensen worstelen met ‘autofobie’, een overweldigende angst om alleen te blijven of geïsoleerd te zijn, waarin ze zichzelf als genegeerd of onverzorgd ervaren, zelfs als ze bij een andere persoon zijn. Ze kunnen ook angst ervaren voor verlatingsfobie, die wordt gekenmerkt door extreme afhankelijkheid van anderen en die vaak wordt gezien bij personen met de diagnose PTSS of Borderline.

Wat is verlatingsangst?
Angst voor verlating is een vorm van angst, die sommige mensen ervaren wanneer ze worden geconfronteerd met het idee iemand te verliezen waar ze om geven. Iedereen heeft te maken met de dood of het einde van relaties in hun leven. Verlies is een natuurlijk onderdeel van het leven. Mensen met verlatingsproblemen leven echter in angst voor deze verliezen. Ze kunnen ook gedrag vertonen, waardoor mensen worden gedwongen te vertrekken, zodat ze nooit verrast zijn door het verlies. Een verlatingsangst is geen erkende aandoening of psychische stoornis. In plaats daarvan wordt het als een soort angst beschouwd en als zodanig behandeld.
De mate waarin een persoon met deze angst wordt geconfronteerd kan van invloed zijn op hoe ze hun leven leiden en hun relaties ervaren. Er zijn echter effectieve manieren, waarop mensen meer veiligheid in zichzelf kunnen ontwikkelen en hun angst voor verlating kunnen overwinnen.

• Ze moeten leren te begrijpen waar deze angst vandaan komt
• Hoe en waarom ontwikkelde het zich?
• Hoe beïnvloedt het in hun huidige leven?
• Wat zijn strategieën om met de angst om te gaan?
• Hoe kan men meer veerkracht ontwikkelen en minder angst ervaren rond relaties?

Voorbeelden van verlatingsangst
Hier zijn een paar voorbeelden van hoe verlatingsangst eruit kan zien:

• Je angst is zo groot dat je jezelf niet toestaat dicht genoeg bij iemand te komen om dat te laten gebeuren. Je denkt misschien: “Als ik me niet aan iemand hecht, dan is er ook geen kans op verlating.”
• Je maakt je obsessief zorgen over je waargenomen fouten en wat anderen van je kunnen denken. Je staat ver van je eigen gevoel en emoties en bent meer bezig hoe anderen jou zien en over jou denken.
• Je wilt geen risico lopen dat iemand je niet goed genoeg zal vinden om met je om te gaan.
• Je bent absoluut verpletterd, wanneer iemand een beetje kritiek geeft of op één of andere manier boos op je wordt.
• Je reageert overdreven als je je gekleineerd voelt.
• Je voelt je ontoereikend en onaantrekkelijk.
• Je maakt het uit met een romantische partner, zodat hij of zij het niet met je kunnen uitmaken.
• Je bent te aanhankelijk zelfs als de ander om meer afstand vraagt.
• Je bent vaak jaloers, achterdochtig of kritisch op je partner.

Diagnose van verlatingsangst
Angst voor verlating is geen diagnostische psychische stoornis, maar kan wel worden geïdentificeerd en aangepakt. Angst voor verlating kan ook deel uitmaken van verschillende stoornissen, die moeten worden behandeld, zoals borderline, ADD, PTSS.

Wat zijn de symptomen?
Mensen met verlatingsangst vertonen veel van hetzelfde gedrag, hoewel sommige misschien prominenter zijn dan andere. Deze symptomen zijn onder meer:

• Van de ene in de andere relatie
  Sommigen gaan misschien een aantal oppervlakkige relaties aan. Ze zijn misschien bang voor intimiteit en vinden een reden om een ​​relatie te verlaten, voordat de andere persoon dat doet.
• Relaties saboteren
  Sommigen kunnen irrationeel handelen om uit relaties te stappen. Men kan bijvoorbeeld een partner bewust afstoten, zodat men zich niet gekwetst voelt als deze vertrekt.
• Vasthouden aan ongezonde relaties
  Sommige mensen met verlatingsproblemen kunnen in een relatie blijven, ondanks de wens om te vertrekken. De angst om alleen te zijn is sterker. Vaak trekken zij ook verkeerde partners aan omdat ze bang zijn ‘niets beters te kunnen krijgen’.
• Constante geruststelling nodig
  Sommigen zoeken voortdurend een vriend of partner en eisen emotionele garanties. Ze kunnen vrienden of partners regelmatig aansporen om uitspraken te doen, zoals ‘Ik zal er altijd voor je zijn’, en dan te zeggen dat ze liegen. Het is continu ‘aantrekken en wegduwen’.

Soorten angst voor verlating
Je bent misschien bang dat iemand van wie je houdt fysiek weggaat en niet terugkomt. Je bent misschien bang dat iemand je emotionele behoeften zal opgeven. Ofwel kunnen ze je tegenhouden in relaties met een ouder, partner of vriend.

• Angst voor emotionele verlatenheid
  Het is misschien minder voor de hand liggend dan fysieke overgave, maar het is niet minder traumatisch. We hebben allemaal emotionele behoeften. Als niet aan die behoeften wordt voldaan, voelt men zich misschien niet gewaardeerd, onbemind en niet verbonden. Je kunt je heel erg alleen voelen, zelfs als je een relatie hebt met iemand die fysiek aanwezig is. Als je in het verleden emotionele verlatenheid of eenzaamheid hebt ervaren, vooral als kind, dan kan het zijn dat je voortdurend bang bent dat het weer zal gebeuren.
• Angst voor verlating bij kinderen
  Het is absoluut normaal dat baby’s en peuters een fase van verlatingsangst doormaken. Ze kunnen huilen, gillen of weigeren los te laten wanneer een ouder of primaire verzorger moet vertrekken. Kinderen in dit stadium hebben het moeilijk te begrijpen wanneer die persoon zal terugkeren. Als ze beginnen te begrijpen dat geliefden terugkeren, ontgroeien ze hun angst. Voor de meeste kinderen gebeurt dit rond hun 4e verjaardag.
• Verlatingsangst in relaties
  Je bent misschien bang om jezelf kwetsbaar te laten zijn in een relatie. Mogelijk heb je vertrouwensproblemen en maak je je teveel zorgen over je relatie. Dat kan je wantrouwig jegens je partner maken. Na verloop van tijd kunnen je angsten ervoor zorgen dat de ander zich terugtrekt, waardoor de cyclus wordt voortgezet.

Symptomen van verlatingsproblemen bij kinderen
Kinderen met een gezonde emotionele band met hun ouders raken vaak van streek als ze weg zijn, al is het maar voor een korte tijd. Een bepaald niveau van deze reactie is natuurlijk. Het kan echter een teken zijn van een onderliggende psychische aandoening als het leidt tot:

• Afscheidingsangst
  Als een kind bang wordt dat zijn ouders van tevoren ergens heen gaan, kan het kind verlatingsangst uiten.
• Paniek
  Als een kind in paniek raakt als ze hun ouders niet zien, kan hun overreactie een teken zijn van een probleem.
• Een angst om alleen te zijn
  Sommige kinderen slapen niet zonder hun ouders of komen zelfs hun kamer uit.

Symptomen van verlatingsangst
Als je bang bent voor verlating, herken je mogelijk enkele van deze symptomen en tekenen:

• overdreven gevoelig voor kritiek
• moeite om op anderen te vertrouwen
• moeilijk om vrienden te maken, tenzij je er zeker van kunt zijn dat ze je leuk vinden
• extreme maatregelen nemen om afwijzing of scheiding te voorkomen
• patroon van ongezonde relaties met verkeerde partners
• te snel gehecht raken aan mensen
• moeite om een ​​relatie aan te gaan
• te hard werken om de ander te behagen
• jezelf de schuld geven als het niet lukt
• in een relatie blijven, zelfs als het niet gezond voor je is

Wat veroorzaakt verlatingsproblemen?
Voor een gezonde menselijke ontwikkeling is het nodig te weten dat aan fysieke en emotionele behoeften wordt voldaan. Tijdens de kindertijd komt deze geruststelling van ouders. Tijdens de volwassenheid kan het afkomstig zijn van persoonlijke en romantische relaties.
Gebeurtenissen kunnen deze zekerheid op iedere leeftijd onderbreken. Wanneer dit gebeurt, kan er verlatingsangst ontstaan. Deze evenementen kunnen zijn:

• Dood
  De dood is natuurlijk, maar dat maakt het niet minder traumatisch. Het onverwachts verliezen van een dierbare kan een emotionele leegte creëren, die door angst kan worden gevuld
• Misbruik
  Fysiek en seksueel misbruik, samen met andere vormen van misbruik, kunnen aanhoudende psychische problemen veroorzaken, waaronder angst om in de steek gelaten te worden
• Armoede
  Als niet aan de basisbehoeften wordt voldaan, kan dit leiden tot een schaarste mentaliteit. Dit kan leiden tot de angst dat emotionele middelen, zoals liefde, aandacht en vriendschap, eveneens beperkt zijn
• Verlies van relatie
  Echtscheiding, dood, ontrouw, ze gebeuren allemaal. Voor sommige mensen kan het einde van een relatie te pijnlijk zijn. Het kan tot aanhoudende angsten leiden.

Verlatingsproblemen

• Verlatingsproblemen in relaties
  Als je bang bent voor verlating in je huidige relatie, kan dat komen doordat je in het verleden fysiek of emotioneel bent verlaten. Bijvoorbeeld:
  • Als kind heb je mogelijk de dood of verlaten van een ouder of verzorger meegemaakt.
  • Mogelijk heb je verwaarlozing door ouders ervaren.
  • Mogelijk ben je afgewezen door je collega’s.
  • Je hebt een langdurige ziekte van een geliefde meegemaakt.
  • Het kan zijn dat een romantische partner je plotseling heeft verlaten of zich onbetrouwbaar heeft gedragen.

  Dergelijke gebeurtenissen kunnen leiden tot verlatingsangst.

• Vermijdende persoonlijkheidsstoornis
  Vermijdende persoonlijkheidsstoornis is een persoonlijkheidsstoornis die kan leiden tot verlatingsangst, waardoor de persoon zich sociaal geremd of ontoereikend voelt. Enkele andere tekenen en symptomen zijn:
  • nervositeit
  • slecht zelfrespect
  • intense angst om negatief beoordeeld of afgewezen te worden
  • ongemak in sociale situaties
  • vermijden van groepsactiviteiten en zelfopgelegd sociaal isolement
  • Borderline persoonlijkheidsstoornis
    Borderline persoonlijkheidsstoornis is een andere persoonlijkheidsstoornis, waarbij intense verlatingsangst een rol kan spelen. Andere tekenen en symptomen kunnen zijn:
    • onstabiele relaties
    • vervormd zelfbeeld
    • extreme impulsiviteit
    • stemmingswisselingen en ongepaste woede
    • moeite om alleen te zijn

    Veel mensen met een borderline persoonlijkheidsstoornis zeggen dat ze als kinderen seksueel of fysiek zijn misbruikt. Anderen zijn opgegroeid tijdens een intens conflict of hadden familieleden met dezelfde aandoening.

• Scheidingsangststoornis
  Als een kind verlatingsangst niet ontgroeit en het de dagelijkse activiteiten verstoort, kunnen ze een verlatingsangststoornis hebben. Andere tekenen en symptomen van verlatingsangst kunnen zijn:
  • paniekaanvallen
  • leed bij de gedachte gescheiden te zijn van dierbaren
  • weigering om het huis te verlaten zonder een geliefde of alleen thuis te worden gelaten
  • nachtmerries waarbij je gescheiden wordt van dierbaren
  • fysieke problemen, zoals buikpijn of hoofdpijn, wanneer gescheiden van dierbaren

Waar komt de verlatingsangst vandaan?
Zowel kinderen als volwassenen kunnen echte verliezen, afwijzingen of trauma’s ervaren, waardoor ze zich onzeker en wantrouwend tegenover de wereld voelen. Deze verliezen en trauma’s kunnen dramatisch zijn, zoals de dood van een geliefde, verwaarlozing of emotioneel en fysiek misbruik. Ze kunnen echter ook op een veel subtieler niveau voorkomen, in alledaagse interacties tussen ouders en kinderen.
Om zich veilig te voelen, moeten kinderen zich veilig, gezien en gekalmeerd voelen als ze van streek zijn. Er wordt echter gezegd dat zelfs de beste ouders slechts ongeveer 30 procent van de tijd volledig op hun kinderen zijn afgestemd. Het verkennen van hun vroege hechtingspatronen kan individuen inzicht bieden in hun angsten rond verlating en afwijzing. Begrijpen hoe hun ouders met hen omgingen en of ze een veilige gehechtheid of een onzekere hechting ervoeren,
Beveiligde omgevingen vormen zich wanneer verzorgers consequent beschikbaar zijn en afgestemd op de behoeften van een kind. Door breuken in deze vroege relaties kunnen kinderen echter onzekere gehechtheden krijgen. Vanaf hun kinderjaren leren mensen zich te gedragen op een manier, die het beste in hun behoeften voorziet door hun ouders of verzorgers. Een ouder die op het ene moment aanwezig kan zijn en aan de behoeften van het kind voldoet en dan op een ander moment helemaal niet beschikbaar is en afwijzend of, aan de andere kant, opdringerig en ‘emotioneel hongerig’ kan het kind ertoe brengen een ambivalent / angstig hechtingspatroon te vormen. Kinderen die dit soort gehechtheid ervaren voelen zich vaak onzeker. Ze kunnen zich aan de ouder vastklampen om in hun behoeften te voorzien. Ze kunnen echter ook moeite hebben om door de ouder te worden gekalmeerd. Ze zijn vaak angstig en onzeker over de ouder.

Hoe vroege hechtingspatronen en angst voor verlating ons op volwassen leeftijd beïnvloeden
De vroege gehechtheidsgeschiedenis van een persoon fungeert als een intern werkmodel voor hoe hij of zij verwacht dat relaties werken. Dientengevolge kunnen mensen hun onzekerheden en verwachtingen over hun kindertijd met zich meedragen over hoe anderen zich zullen gedragen in hun volwassen relaties. Kinderen die een ambivalent hechtingspatroon ervaren, kunnen als volwassenen een gepreoccupeerd hechtingspatroon krijgen, waarin zij zich onzeker blijven voelen in hun relaties. Ze voelen zich vaak wanhopig en nemen de rol aan van ‘de achtervolger’ in een relatie. Ze zijn sterk afhankelijk van hun partner om hun eigenwaarde te valideren. Omdat ze onzeker zijn opgegroeid op basis van de inconsistente beschikbaarheid van hun verzorgers, zijn ze ‘afwijzingsgevoelig’. Ze anticiperen op afwijzing of verlating en zoeken naar tekenen dat hun partner zijn interesse verliest.
Volwassenen die verlatingsangst ervaren kunnen worstelen met een gepreoccupeerde gehechtheidsstijl. Ze anticiperen vaak op afwijzing en zoeken naar tekenen van desinteresse van hun partner. Ze kunnen zich geactiveerd voelen door zelfs subtiele of ingebeelde tekenen van afwijzing door hun partner op basis van de echte afwijzingen, die ze in hun jeugd hebben ervaren. Als gevolg hiervan kunnen ze bezitterig, controlerend, jaloers of vasthoudend zijn tegenover hun partner. Ze zoeken vaak geruststelling of wantrouwen. Hun buitensporige afhankelijkheid, eisen en bezitterigheid werken echter averechts en veroorzaken juist de overgave waar ze bang voor zijn. Sommige mensen met gepreoccupeerde gehechtheden zijn echter ’terughoudender in het uiten van hun boze gevoelens jegens een partner uit angst voor mogelijk verlies of afwijzing’. Dit kan ertoe leiden dat ze hun gevoelens onderdrukken, waardoor ze hun gevoelens kunnen opbouwen en uiteindelijk kunnen uitbarsten in sterke emoties. Of ze nu hun sterke emoties onderdrukken of overbrengen, deze individuen worden in het heden getriggerd op basis van gebeurtenissen uit hun verleden.
De vroege hechtingsstijl van een persoon kan ook van invloed zijn op zijn of haar partnerselectie. Mensen kiezen vaak partners die passen bij patronen uit hun verleden, dus in de meeste gevallen de verkeerde. Als ze zich bijvoorbeeld als kinderen genegeerd voelden, kunnen ze een partner kiezen die egocentrisch of afstandelijk is. Mensen zijn zich zelden bewust van dit proces, maar voelen zich wellicht extra aangetrokken tot iemand die hen herinnert aan iemand uit hun verleden. Of ze kunnen manieren vinden om het emotionele klimaat van hun jeugd na te bootsen. Mensen die bang zijn om in de steek gelaten te worden, selecteren vaak niet alleen partners die minder beschikbaar zijn, maar ze kunnen ook hun partners vervormen, omdat ze denken dat ze meer afwijzend zijn dan zij. Ten slotte provoceren ze de ander soms zelfs op manieren, die hun partner ertoe aanzetten zich terug te trekken en meer afstand te creëren.

Hoe kunnen we angst voor verlating overwinnen en onze hechtingspatronen veranderen?
Gelukkig staat iemands gehechtheid niet vast. We kunnen als volwassenen op verschillende manieren een verdiende veilige gehechtheid ontwikkelen. ‘Wat in een relatie kapot is, kan vaak in een relatie worden opgelost.’ Hiermee wordt bedoelt is, dat niet van de huidige partner van een persoon mag worden verwacht dat hij of zij de leegtes opvult of alle wonden uit de jeugd herstelt, maar dat het ervaren van een veilige gehechtheid iemand een nieuw model kan bieden voor relaties en hoe mensen zich daarin gedragen. Als een persoon een relatie kan aangaan met iemand met een lange geschiedenis van veilige gehechtheid, kan die persoon leren dat hij of zij zich niet wanhopig hoeft vast te klampen aan een persoon om in zijn of haar behoeften te voorzien. Een andere manier waarop individuen meer veiligheid in zichzelf kunnen ontwikkelen is door middel van therapie. Het ervaren van een veilige relatie met een therapeut kan iemand helpen een veilige gehechtheid te verwerven.
Onderzoek naar gehechtheid heeft verder aangetoond dat niet alleen wat er met mensen in hun jeugd gebeurt, van invloed is op hun volwassen relaties; het is hoeveel ze begrijpen en de volledige pijn voelen van wat er met hen is gebeurd. Als mens zijn we geen hulpeloze slachtoffers van ons verleden, maar we moeten ons verleden wel onder ogen zien om een ​​betere toekomst te creëren. Een van de meest effectieve manieren voor een persoon om veilige gehechtheid te ontwikkelen, is door zijn of haar verhaal te begrijpen. Wanneer mensen hun verhaal begrijpen en overbrengen, leren ze hun patronen en triggers kennen en ze zijn niet zo instinctief reactief in een relatie, of het nu met een partner is of met hun kinderen. Wanneer mensen hun verleden begrijpen, is de kans kleiner dat ze zo’n intense, schokkende angst voor verlating voelen. Maar zelfs als ze angst voelen, zijn ze veel beter in staat om zichzelf te kalmeren. Ze kunnen identificeren waar hun angst vandaan komt en waar ze thuishoort en ze kunnen acties ondernemen die rationeler zijn en passen bij de realiteit van hun huidige leven. Ze kunnen hun relaties versterken en versterken door eerder te reageren met angst en onzekerheid en de afstand te creëren waar ze zo bang voor zijn.

Strategieën om te kalmeren wanneer je angst voor verlating ervaart
Ieder van ons is bang om alleen gelaten te worden. De meesten van ons worstelen met een aantal fundamentele gevoelens dat we niet geliefd zijn of niet geaccepteerd zullen worden voor wie we zijn. We hebben allemaal een ‘kritische innerlijke stem’, een negatieve interne dialoog die ons chronisch bekritiseert of ons slecht advies geeft. Deze ‘stem’ zet onze verlatingsangst vaak voort: ‘Hij gaat je verlaten’, waarschuwt hij. ‘Ze speelt waarschijnlijk vals’, huilt het. Omdat we allemaal ‘stemmen’ en alarmen hebben die afgaan wanneer we ons bewust zijn, is het nuttig om instrumenten en strategieën te hebben om ons te kalmeren wanneer we merken dat onze angsten toenemen.
Een andere algemene praktijk die moet worden overgenomen, is die van zelfcompassie. Zelfcompassie vergroten is in feite gunstig voor het opbouwen van eigenwaarde, omdat zelfcompassie niet zozeer gericht is op beoordeling en evaluatie. Het omvat eerder drie hoofdelementen:

1. Zelfvriendelijkheid: dit verwijst naar het idee dat mensen vriendelijk moeten zijn, in plaats van zichzelf continu veroordelen. Dit klinkt in theorie eenvoudig, maar is in de praktijk veel moeilijker. Hoe meer mensen een warme, acceptabele houding ten opzichte van zichzelf en hun worstelingen kunnen hebben, hoe sterker ze zich zullen voelen in moeilijke omstandigheden. We kunnen allemaal een betere vriend voor onszelf zijn, zelfs als we ons gekwetst of verlaten voelen door iemand anders.
2. Mindfulness: Mindful zijn is nuttig, omdat het mensen helpt zich niet te veel te identificeren met hun gedachten en gevoelens op een manier waardoor ze zich kunnen laten meeslepen. Wanneer mensen bang zijn voor zoiets als in de steek gelaten worden, hebben ze de neiging veel gemene gedachten naar zichzelf te hebben die deze angst in stand houden. Stel je voor dat je deze gedachten en gevoelens zou kunnen erkennen zonder dat ze je inhalen. Zou je een zachtere houding tegenover jezelf kunnen aannemen en deze gedachten als wolken in de lucht kunnen laten passeren in plaats van ermee weg te zweven – zonder je gevoel van jezelf en, vaak, de realiteit te verliezen?
3. Gemeenschappelijke menselijkheid
   Hoe meer we allemaal kunnen accepteren dat we mens zijn en, zoals alle mensen, zullen we worstelen in ons leven, hoe meer zelfcompassie en kracht we kunnen ontwikkelen. Als individuen zich consequent kunnen herinneren dat ze niet alleen zijn en dat ze het waard zijn, kunnen ze zichzelf helpen die wrede en onjuiste berichten niet te geloven, door ze te vertellen dat ze in de steek zullen worden gelaten of dat ze ongewenst zijn.

Verder gaan uit angst voor verlating
Angst om in de steek gelaten te worden kan heel reëel en zeer pijnlijk aanvoelen, maar als mensen zelfcompassie kunnen beoefenen, zullen ze eerder door die moeilijke tijden heen komen wanneer ze worden geactiveerd. Hoe meer individuen deze gevoelens tot hun wortels in hun verleden kunnen herleiden, hoe meer ze deze ervaringen van het heden kunnen scheiden. Er is moed voor nodig om te zien wat hen pijn doet en de oergevoelens van verlatenheid onder ogen te zien die ze als kinderen zouden kunnen hebben gehad, terwijl ze geen controle hadden over hun situatie. Wanneer mensen deze gevoelens echter onder ogen kunnen zien, kunnen ze zich in wezen bevrijden van veel van de ketens uit hun verleden. Ze kunnen gedifferentieerde volwassenen worden, die in staat zijn om nieuwe verhalen en nieuwe relaties te creëren waarin ze zich veilig, gezien, gerustgesteld en daarom veilig voelen.

Initieel gedrag van verlatingsangst is vaak niet doelgericht.
Na verloop van tijd kan de reactie die dit gedrag krijgt, plus de aandacht die daarbij komt kijken, zelfversterkend worden. Dat kan ertoe leiden dat iemand het gedrag herhaalt om weer een reactie te krijgen. Dit gedrag kan ongezonde gevolgen hebben. Na verloop van tijd kan het relaties verpesten. Het kan ook de ontwikkeling van gezonde obligaties voorkomen.
De sleutel tot het behandelen van verlatingsproblemen is het vinden van psychologische behandeling of therapie.

Hoe verlatingsproblemen te behandelen
Behandeling voor verlatingsproblemen richt zich op het vaststellen van gezonde emotionele grenzen. Je moet een arsenaal aan reacties opbouwen om te implementeren wanneer je voelt dat oude denkpatronen weer opkomen.
Primaire behandelingen voor verlatingsproblemen zijn onder meer:

• Therapie
  Zoek de hulp van professionals in de geestelijke gezondheidszorg, zoals een therapeut of counselor. Ze kunnen je helpen de angst om in de steek gelaten te worden te overwinnen. Ze zullen ook met je samenwerken om te begrijpen waar de angst vandaan komt en wat je kunt doen als je voelt dat de angst opkomt
• Zelfzorg
  Mensen met verlatingsproblemen kunnen baat hebben bij zelfzorg. Ervoor zorgen dat aan emotionele behoeften wordt voldaan, is belangrijk voor vriendschappen en relaties. De persoon moet ‘dicht bij zichzelf blijven’, ook na eventuele (langdurige) therapie. Op deze manier kun je beter voor je partner, vriend of kind (gaan) zorgen.

Een kind helpen met verlatingsproblemen
Als je vermoedt dat je kind verlatingsangst heeft, is het belangrijk om ze zo vroeg mogelijk te helpen, zodat ze veilige relaties kunnen opbouwen. Praat met de arts van je kind over je mogelijkheden.
Deze strategieën kunnen nuttig zijn bij kinderen:

• Zoek professionele hulp
  Voor sommige kinderen kan het ongemakkelijk zijn om met een ouder of leerkracht te praten. Een professional is mogelijk minder bedreigend.
• Moedig kinderen aan om hun gevoelens te uiten
  Kinderen zijn soms bang dat hun ouders door hun emoties van streek worden gemaakt. Wees een open mind voor de gevoelens van je kind. Laat ze alles naar voren brengen wat ze voelen, terwijl je het allemaal erkent.
• Validatie aanbieden
  In plaats van een oplossing te zoeken voor hun zorgen of angsten, bied je bevestiging van hun gevoelens. Vertel ze gewoon dat het goed is om te voelen hoe ze het doen.

Wat zijn de vooruitzichten?
Veel mensen met verlatingsproblemen herkennen mogelijk niet hoe destructief hun gedrag is. Ze kunnen opzettelijk relaties in gevaar brengen om pijn te voorkomen. Dit gedrag kan leiden tot langdurige relatieproblemen in persoonlijke en professionele omgevingen. Behandeling voor verlatingsproblemen is erop gericht mensen te helpen de onderliggende factoren te begrijpen, die tot het gedrag leiden. Behandeling kan ook coping-mechanismen aanleren om deze angsten in de toekomst te helpen beheersen. Dit kan leiden tot normale, gezonde relaties.

Langetermijneffecten van verlatingsangst
Langetermijneffecten van verlatingsangst kunnen zijn:

• moeilijke relaties met leeftijdsgenoten en romantische partners
• een laag zelfbeeld
• vertrouwensproblemen
• boosheidproblemen
• stemmingswisselingen
• codependency
• angst voor intimiteit
• angststoornissen
• paniekstoornissen
• depressie

Tot slot
Als je eenmaal je verlatingsangst herkent, zijn er enkele dingen die je kunt doen om te beginnen met genezen. Zorg voor meer zelfrespect en stop het harde zelfoordeel. Herinner jezelf aan alle positieve eigenschappen, die je een goede vriend en partner maken. Praat met de andere persoon over je verlatingsangst en hoe deze is ontstaan, maar let op wat je van anderen verwacht. Leg uit waar je vandaan komt, maar maak je angst voor verlating niet iets dat ze kunnen oplossen. Verwacht niet meer van hen dan redelijk is.
Werk aan het onderhouden van vriendschappen en het opbouwen van je ondersteuningsnetwerk. Sterke vriendschappen kunnen je eigenwaarde en saamhorigheid vergroten. Als je dit onhandelbaar vindt, overweeg dan om met een gekwalificeerde therapeut te praten. Jij kunt baat hebben bij individuele begeleiding. Angst voor verlating kan een negatieve invloed hebben op je relaties. Maar er zijn dingen die je kunt doen om die angsten te verminderen.
Wanneer verlatingsangst deel uitmaakt van een bredere persoonlijkheidsstoornis, kan deze met succes worden behandeld met medicijnen en psychotherapie.