Menu

Hoe eenzaam en zonder zorg kan een oudere de laatste levensfase ingaan

Peter is 87 jaar oud en sinds een jaar weduwnaar. Zijn vrouw was zijn alles en verzorgde hem van s-morgens vroeg tot s-avonds laat. Sinds zij er niet meer is heeft Peter het moeilijk. Hij mist haar en kan niet alles meer doen. Graag zou hij willen verhuizen naar een zorgcentrum, waar hij aanspraak heeft, maar de regering moest deze zo nodig opheffen. Langer thuis wonen is het huidige beleid. Nicole, de buurvrouw van Peter, heeft echt met hem te doen en is erg bezorgd om hem. Zij gaat dagelijks een aantal keer bij hem op bezoek om hem met een en ander te helpen.

Woensdag
Nicole ging s-morgens kijken hoe het met Peter ging. Hij zag erg grauw en had het benauwd. Nicole belde de huisarts, die na ongeveer een uur kwam. De arts heeft hem onderzocht en concludeerde dat dit voornamelijk kwam door eenzaamheid en verdriet. Dezelfde avond om 23.30 uur hoorde Nicole gebonk en ging direct kijken. Het bleek dat Peter al lang dubbelgevouwen in de keuken op de grond lag, had een wond en was erg vervuild. Nicole belde de ambulancedienst, die hem naar het ziekenhuis bracht, waar hij werd opgenomen. De volgende dag was Peter volgens het ziekenhuis mobiel genoeg om naar huis terug te keren, echter zonder dat er maatregelen waren getroffen, er geen toezicht en geen thuiszorg was.
De volgende ochtend was Nicole naar hem toe gegaan. Peter blijkt een overdosis medicijnen te hebben ingenomen en was daardoor zeer ziek. Wanneer Nicole dit aan de huisarts meldt wordt er alleen verwezen naar de thuiszorg.

Donderdag
Peter was nog steeds in de war en erg moe. Ligt veel op bed en wilde eigenlijk niet meer verder leven. Nam geen eten en drinken tot zich als dit niet werd aangeboden. Thuiszorg zegt een verwijzing te moeten hebben anders kunnen zij niets doen. Dit gold ook voor de aanvraag van een persoonsalarm in verband met vergoeding. De aanvraag voor een alarm zou minimaal 14 dagen in beslag nemen. Peter
heeft echter geen wifi, dus het alarm zou een probleem vormen.
De regionale thuiszorg waar Peter woont heeft geen mensen en verwijst door naar Pro-cura thuiszorg. Ook was Incluzio maatschappelijk werk inmiddels hierbij betrokken. Nicole is daar geweest en men gaat kijken of er een sleutelkastje kan komen, ook gaat men achter een alarm aan. Daarnaast zullen ze contact opnemen met de huisarts.

Vrijdag
Peter is erg down en Nicole is nog even met hem de deur uit geweest, Achteraf weet hij daar niets meer van. Hij is erg verward en depressief. De contactpersoon bij Incluzio was die dag niet aanwezig, want zij werkt niet op vrijdag. Toch heeft ze nog de nodige dingen geregeld, omdat zij begaan was met Peter. Nicole heeft de assistente van de huisarts gebeld, die later zou terugbellen. Aangegeven dat
spoedopname wenselijk is in verband met snelle achteruitgang. Dit zou worden besproken. Het enige familielid dat Peter nog heeft is een neef, die ver weg woont.
Incluzio belde Nicole over het feit dat zij overleg hebben gehad met een collega, die over veiligheid gaat. Er werd bij gezegd dat ze echter geen ‘oppascentrale’ zijn. Maandag aanstaande kunnen er weer vervolgstappen worden genomen. Er zal worden gekeken naar thuiszorg. Nicole heeft contact met hen opgenomen en er werd gezegd, dat ze nog met een andere instantie bezig waren. De neef belde Nicole. Hij had ook de huisarts gebeld, maar ook toen werd gezegd dat hij maandag zal langskomen. Er zou dan worden gekeken welke stappen er noodzakelijk zijn. Dat spoedopname noodzakelijk was wordt niets mee gegaan. Dezelfde avond lag Peter vroeg op bed. Hij was erg moe en down, had weinig gegeten en niets gedronken.

Zaterdag
Nicole ging s-morgens vroeg naar Peter. Hij lag in bed en reageerde nauwelijks. Hij was niet wakker te krijgen. Toen ze op het kastje keek zag ze een grote hoeveelheid lege zakjes van medicijnen. Hij heeft weer een enorme hoeveelheid geslikt. Nicole heeft direct 112 gebeld en de ambulance was er zeer snel. De verpleegkundige constateerde de noodzaak van directe hulp en een zeer slechte persoonlijke hygiëne. Deze man kan en mag niet alleen thuis blijven! Peter werd meegenomen naar het ziekenhuis. Nicole heeft wederom de neef gebeld, die zou langskomen.
Nicole is die middag bij Peter op bezoek gegaan. Hij wil niet verder leven, De verpleging vertelde dat bekend is dat hij geen reanimatie wil. Echter werd Nicole zeer onvriendelijk te woord gestaan, alsof ze de verpleging lastig kwam vallen. Aangezien de neef al bij hem langs was geweest was hij voor hen de contactpersoon. Nicole vond dat prima, aangezien zij de volgende dag met haar twee kinderen op vakantie zou gaan. (Nicole is alleenstaande werkende moeder en de vakantie was al lang gepland). Maar toen ze aangaf, dat ze alleen die dag nog bereikbaar was, werd gezegd dat, als er iets is, zij de neef dan zouden bellen. Echter deze man weet niets van de situatie, omdat hij nooit bij Peter thuis op bezoek ging en al heel lang niet was geweest.
Nicole heeft s-middags nog het huis van Peter gelucht, het bed verschoond, gestofzuigd, de was en de administratie gedaan en alles klaar gelegd voor de neef, de thuiszorg, de huisarts en Incluzio. Die avond werd Nicole door de neef gebeld. Peter ligt op de verpleegafdeling en de crisisdienst is langs geweest. De psychiater zou nog langskomen. De neef vroeg Nicole om meer informatie over Peter, omdat hij de man amper kende. Peter is erg in de war en weet niets te herinneren. Hij hoopt alleen dat er een arts zal langskomen om hem een spuitje te geven. De neef houdt vanaf zijn thuisadres contact
met het ziekenhuis.

Hoe nu verder?
Nu de vraag: hoe lang hij zal worden opgenomen of zal hij binnen enkele dagen weer gewoon naar huis worden gestuurd? De neef heeft Peters huis goed afgesloten en zal alles van Nicole overnemen. Hij verwacht dat Peter niet meer thuis zal komen.

Nicole rijdt die nacht met haar twee kinderen richting Kroatië. Zij zijn erg aan vakantie toe, maar in haar gedachte zal het leed van Peter als een rode draad met haar meereizen.

Dit artikel in PDF-formaat

Koos Dirkse