Je brengt een bezoek aan de supermarkt en legt een kilo zak suiker, een fles cola en een krop sla in je wagentje en loopt naar de kassa. Bij de kassa krijg je de bon en moet 120 euro betalen.
U denkt wellicht: wat is dit voor waanzin?! Maar zo werkt de facturatie in de zorg. Onder minister Hoogervorst (VVD) is de zogenoemde Diagnose Behandel Combinatie (DBC) op 1 januari 2005 landelijk ingevoerd. Het management heeft gemiddelde prijzen berekend voor DBC-zorgproducten.
Diagnose Behandel Combinatie – DBC
Een DBC-zorgproduct staat voor Diagnose Behandeling Combinatie-zorgproduct. Het is een systeem dat in Nederland wordt gebruikt om de kosten van medische zorg te registreren en te factureren. Het doel van een DBC-zorgproduct is om de zorg te bundelen tot een specifiek product dat een diagnose en bijbehorende behandeling omvat.
Een DBC-zorgproduct begint met het stellen van een diagnose door een medisch specialist. Vervolgens wordt de benodigde behandeling uitgevoerd. Dit kan bijvoorbeeld een operatie, een poliklinisch consult of een reeks therapeutische sessies zijn.
Nadat de behandeling is afgerond, wordt een DBC-zorgproduct afgesloten en wordt er een factuur opgesteld op basis van de geleverde zorg.
Het DBC-systeem is ontworpen om de transparantie en de efficiëntie van de zorg te verbeteren. Het maakt het mogelijk om de kosten van een specifieke behandeling in kaart te brengen en te vergelijken met andere behandelingen. Daarnaast wordt het gebruikt voor het financieren van ziekenhuizen en zorgverleners, aangezien zij betaald worden op basis van de geregistreerde DBC-zorgproducten.
Het DBC-systeem heeft echter ook kritiek gekregen. Veel zorgverleners vinden dat het bureaucratisch en te omslachtig is en te veel nadruk legt op het registreren van zorg in plaats van op de kwaliteit van de geleverde zorg. Er zijn ook zorgen geuit over de complexiteit, de hoge administratieve lasten en fraudegevoeligheid van het systeem. In reactie hierop zijn er in de loop der tijd verschillende aanpassingen, zoals DOT in 2012 (DBC op weg naar transparantie) en vereenvoudigingen doorgevoerd om de nadelen van het systeem te verminderen.
- Voorbeeld 1: Een patiënte heeft de diagnose: vervanging heup. Door een complicatie werd er gewoon een nieuwe diagnose aan toegevoegd. De declaratie wordt naar de zorgverzekeraar doorgestuurd, die deze zondermeer betaalt.
Afwijkend
Nederland wijkt af van de landen om ons heen. Wij gebruiken het DBC-zorgproduct en is sinds de invoering al vele malen herzien, omdat het niet functioneert, frauduleus is en het de kosten enorm opdrijft. De aan de codes gekoppelde tarieven zijn door het management bepaald en niet berekend. Het is geen medisch coderingsysteem, daar gebruikt men een ander systeem voor. De diagnoses worden voor de declaratie gebruikt en zijn ook zondermeer aan te passen als men het tarief voor de behandeling te laag vindt.
Veel andere landen hanteren de DRG (Diagnose Relatie Groep) systematiek, dat daarentegen door medici is ontwikkeld. Komt men naar het ziekenhuis voor een heupoperatie, dan wordt die diagnose vastgelegd en gedeclareerd bij de zorgverzekeraar.
- Voorbeeld 2: Zijn er complicaties of maakt men een fout, zoals in voorbeeld 1 is beschreven, dan wordt dit toegerekend aan de specialist casu quo het ziekenhuis. Deze draait dan op voor de kosten. Zie dit als een soort bedrijfsrisico.
Beleidsvoerders, ga eens nadenken!
Het wordt tijd dat Nederland eens gaat inzien, dat de DBC-systematiek, ingesteld door een aantal managers, totaal niet functioneert. Het wordt tijd om zich eens achter de oren te gaan krabben, dat dit zo niet langer kan.
- Een pikant detail: voor de invoering van de DBC kostte een heupoperatie (met 10 dagen opname, die de hoogste kosten meebrachten) omgerekend circa 4600 euro. Nu kost dezelfde operatie, met veelal 1 dag opname, 18000 euro!
Het systeem, dat door de VVD is ingesteld is de afgelopen jaren door dezelfde partij hooggehouden en, vanwege gezichtsverlies, zal dit op deze manier nooit worden gewijzigd. Om meer inzicht in het verloop van een DBC te bewerkstelligen, heeft men op 1 januari 2012 de zogenaamde DOT (DBC’s op weg naar transparantie). Ook dit heeft niet veel opgeleverd!
Tot slot
Het wordt hoog tijd, dat de burger zich bewust wordt van zijn zorgkosten. Nu denkt men: “ik ben verzekerd”, maar uiteindelijk gaat men zelf steeds meer aan zorgkosten betalen. En is dat terecht? Het voorbeeld hierboven spreekt voor zich. En dit is niet eenmalig, maar komt geregeld voor. Niemand die op deze kosten let, de beleidsvoerders en zorgverzekeraars vinden het prima zo en de burger is, zoals gewoonlijk, de klos!