In mijn veertigjarige loopbaan binnen de zorg, zowel op de werkvloer als een directiefunctie binnen een UMC, heb ik al heel veel meegemaakt. Doch de berichten die mij, vooral via Messenger en Email bereiken slaan alles. In het merendeel van de gevallen gaat het over wantoestanden in zorginstellingen. Verschillende verpleeghuisorganisaties voeren de boventoon met een soort schrikbewind.
De meeste van de vele rapportages, vragen en verzoeken zijn zeer schrijnend. Als je dit leest ben je tot alles in staat en zie je in gedachte het zorgpersoneel zich kapot werken, de bewoners wegkwijnen en veel om hun kinderen roepen en het management met opgeheven neus door de gangen wandelen.
Daarbij stelt de regering regels op, die vaak buitenproportioneel zijn. Als familieleden even van buitenaf naar hun ouder willen zwaaien, dan wordt de politie ingeschakeld om als postbode een strafmaatregel bij hen thuis af te leveren.
Praten om versoepeling is in de meeste gevallen niet mogelijk. Krijgt men wel de kans om zijn woordje te doen, dan wordt van alles beloofd en niets uitgevoerd.
Er hebben mij berichten bereikt, waar familieleden, ook vóór de coronacrisis, de toegang werd ontzegd, alleen omdat ze commentaar leverde op het beleid. Als niet de vinger aan de pols wordt gehouden is ook de kans aanwezig dat bewoners ‘dement’ worden verklaard, omdat dit zeer veel extra zorggeld oplevert. Er zijn gevallen bekend, dat ouderen ’s winters buiten in de kou worden gezet om ‘af te koelen’, alleen omdat ze wat ‘lastig’ zijn.
Corona
De maatregelen, die worden getroffen vanwege de coronacrisis, zijn vaak zwaarder dan de crisis zelf. De besturen volgen de regels van de regering en het RIVM op. Minister De Jonge laat het aan hen over, maar grijpt niet in bij wantoestanden of wanbeleidsvoering. De regels, die sommige verpleeghuizen hanteren, zijn in vele gevallen onmenselijk.
Als familieleden dit niet meer aan kunnen en dit laten blijken, krijgen de bewoners het voor de kiezen. Er overlijden veel mensen aan eenzaamheid. Terminale patiënten die, in hun laatste levensfase, geen extra bezoek mogen ontvangen. Personeel dat niets durft te zeggen en niet op verzoeken van familie mag ingaan, omdat het anders hun baan kost. Sommige leiders managen het verpleeghuis als een legercommandant en bezitten geen enkele vorm van empathie. Voor hen zijn twee dingen belangrijk: hun baan behouden en hoger op zien te komen!
Nu is het zo, dat de door de regering aangekondigde versoepelingen niet vanaf 1 juli 2020 gelden, maar al vanaf 15 juni 2020. Bovendien bestaat er geen wettelijke grondslag op grond, waarvan de vrijheid van bewoners mag worden ontnomen, zie (artikel 5 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens). Ook maken beperkingen in de bezoekregelingen inbreuk op het recht van familieleven (artikel 8 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens). De beperkingen zijn, gezien de overwegingen van minister De Jonge van 25 juni 2020, waarin hij aangeeft, dat verpleeghuisbewoners het recht hebben om bezoek te kunnen ontvangen, disproportioneel. Zorginstellingen handelen dus onrechtmatig door te rigoureuze maatregelen te hanteren.
Wat voor gevaar schuilt erin, als bezoekers zich aan alle maatregelen houden en zij met familie naar buiten willen, waar besmetting vrijwel nihil is? Er wordt in de media aan de wantoestanden vrijwel geen aandacht besteed en geen autoriteit die dit durft aan te pakken, onmenselijk! In het geval van bovengenoemde terminale patiënten, kun je een rechtszaak beginnen, maar voordat vonnis wordt gewezen, is de patiënt al overleden!
In ‘De Gelderlander‘ van 24 mei 2020 uitte hoogleraar ouderengeneeskunde Marcel Olde Rikkert keiharde kritiek op de corona-aanpak: ‘Ze hebben alleen doden en IC-bedden geteld, alsof dat het enige is dat er toe doet’
Tot slot
Ik heb al veel los gemaakt op social media met dit artikel, maar laat het maar oplopen en alle misstanden naar voren komen. Kom maar op, ben niet bang, neem geen blad voor de mond en bekijk de toestanden neutraal en rechtvaardig, zonder rekening behoeven te houden met enig belang!
Het is nu echt genoeg geweest om ouderen het laatste beetje levensvreugde te ontnemen en ze te behandelen als misdadigers! Kwaliteit van leven, maar ook kwaliteit van sterven is een mensenrecht. In samenzijn van dierbaren!
Het laatste woord is er nog niet over gesproken!
Reactie van Nathalie (verzorgende ouderenzorg)
Hoe lang is dit al gaande?! Hoelang bestaan er al schijnende situaties, zoals Koos Dirkse in zijn artikel schrijft over ‘Het ophokken van ouderen’.
Als je dit leest ben je toch tot alles in staat” blijkbaar is er daadwerkelijk niemand echt in staat hier iets aan te doen en wordt het de hoogste tijd na al die jaren dat er actie wordt ondernomen!
Waarom publiceer je al die schijnende verhalen niet via jouw email en Messenger, zodat iedereen weet wat er speelt? Ik weet uit eigen ervaring dat als ik dit bespreek met de hogere lagen binnen de zorg, het liever in de doofpot gaat, tja… draait natuurlijk allemaal om dat geld! Nou, zoals Koos jaren geleden al zei: “kom maar op, ik ben niet bang!” Dat zeg ik nu ook en blijf ik doen. Vrienden maak ik er beslist niet mee, maar vertel slechts de waarheid.
Met slechts drie dagen te hebben meegelopen in de zorg, heb ik al een hele lijst met zeer dringende vragen voor de directie en heb daarom ook om een gesprek gevraagd en ik denk dat ze dit wel ter harte nemen en er iets gaat gebeuren! Geen woorden maar daden! Die eindeloze vergaderingen, auto van de zaak, bonussen, dure lunches, enz…. daar hebben de bewoners geen moer aan!
Ook ben ik het niet eens dat er te weinig personeel is, het is er wel degelijk, maar geregeld even roken en op je mobiel kijken kost nou eenmaal tijd en die tijd is voor de bewoners, anders moet je lekker wat anders gaan doen. Ik rook ook, maar alleen in mijn pauze!
Een voorbeeld wat in de directie heb aangegeven is: Hoe is het mogelijk dat er door gemiddeld 5 zorgmedewerkers met verschillende functies bijna om het uur (wat ik dan persoonlijk heb ervaren) wordt gerookt? Hup snel nog eentje en dan gaan ze verder met hun werkzaamheden, mits er niet een appje tussendoor komt, want ja Facebook of Instagram moet je toch echt bijhouden!
Dus: 5 zorgmedewerkers gaan per uur gemiddeld 20 min roken dat zijn 100 minuten, maal 7 uur en is er dus voor 12 uur weggepaft. Wat kost dit aan zorgtijd en dus geld?! En hebben de bewoners ons verdorie niet veel harder nodig?! Ook de niet-rokers zijn hier de dupe van, zeer collegiaal dit!
Dit is nog maar het eerste stukje wat ik ga bespreken. Maar, ik nodig Koos graag uit om zijn emails- en messengerberichten en mijn verhalen bijeen te bundelen en bellen we de krant of een tv zender. Het is nu wel genoeg over geschreven enz… Er moet actie komen en verder helemaal niets.
Met zijn allen staan we sterk! Laten we vechten voor de mensen die voor ons hebben gevochten!