Longkanker

Longkanker, ook wel longcarcinoom is een ernstige medische aandoening waarbij ongecontroleerde celgroei plaatsvindt in de longen. Deze abnormale celgroei kan zich ontwikkelen in de luchtwegen, de luchtzakken (alveoli) of andere delen van de longen. Longkanker is een van de meest voorkomende vormen van kanker en kan zich verspreiden naar andere delen van het lichaam, waardoor het moeilijk te behandelen is als het in een gevorderd stadium wordt ontdekt.

Soorten longkanker
Longkanker is een verzamelnaam voor verschillende soorten kanker die in de longen kunnen ontstaan. De twee belangrijkste categorieën van longkanker zijn kleincellige longkanker en niet-kleincellige longkanker. Hier zijn de belangrijkste soorten longkanker:

1. Niet-kleincellige longkanker (NSCLC):
   • Adenocarcinoom: Dit is de meest voorkomende vorm van niet-kleincellige longkanker en komt vaak voor bij niet-rokers. Het begint meestal in de slijmproducerende cellen in de longen.
   • Plaveiselcelcarcinoom: Deze vorm ontstaat in de platte cellen die de luchtwegen bekleden. Het wordt vaak geassocieerd met roken.
   • Grootcellig carcinoom: Grootcellig carcinoom is een minder voorkomende vorm van NSCLC en wordt gekenmerkt door grote, abnormale cellen.
2. Kleincellige longkanker (SCLC):
   • Kleincellige longkanker is een agressieve vorm van longkanker die zich snel verspreidt naar andere delen van het lichaam. Het wordt meestal geassocieerd met roken.

Naast deze belangrijkste categorieën zijn er enkele zeldzamere vormen van longkanker, zoals carcinoïdtumoren, sarcomen en lymfomen die zich in de longen kunnen ontwikkelen.

Symptomen
Longkanker kan aanvankelijk geen duidelijke symptomen vertonen, vooral in de vroege stadia van de ziekte. Naarmate longkanker zich ontwikkelt, kunnen de volgende symptomen optreden:

1. Hoesten: Een aanhoudende hoest die verergert of niet verdwijnt, kan een teken zijn van longkanker.
2. Kortademigheid: Als je merkt dat je moeite hebt met ademhalen of sneller buiten adem bent dan normaal, kan dit wijzen op longproblemen, waaronder longkanker.
3. Piepende ademhaling: Piepende of gierende geluiden tijdens het ademen kunnen optreden als gevolg van vernauwing van de luchtwegen door een tumor.
4. Bloed ophoesten: Het ophoesten van bloed, zelfs in kleine hoeveelheden, kan een alarmerend teken zijn en moet onmiddellijk worden onderzocht door een arts.
5. Pijn op de borst: Pijn of ongemak op de borst, vooral bij het ademen of hoesten, kan voorkomen bij longkanker.
6. Vermoeidheid: Onverklaarbare vermoeidheid en zwakte kunnen optreden als gevolg van het feit dat kankercellen energie en voedingsstoffen uit het lichaam opnemen.
7. Gewichtsverlies: Onbedoeld gewichtsverlies kan een symptoom zijn van verschillende kankers, waaronder longkanker.
8. Verlies van eetlust: Een verminderde eetlust kan gepaard gaan met longkanker, wat kan leiden tot gewichtsverlies.
9. Heesheid: Aanhoudende heesheid of veranderingen in de stem kunnen worden veroorzaakt door druk op de zenuwen die de stembanden aansturen.
10. Herhaalde luchtweginfecties: Als je vaak luchtweginfecties zoals bronchitis of longontsteking krijgt, kan dit wijzen op een onderliggende longaandoening, waaronder longkanker.

Het is belangrijk op te merken dat deze symptomen ook bij andere aandoeningen kunnen voorkomen, en dat ze niet noodzakelijk wijzen op longkanker. Als je echter een of meer van deze symptomen hebt en je je zorgen maakt, raadpleeg dan zo snel mogelijk een arts. Longkanker kan het beste worden behandeld wanneer het in een vroeg stadium wordt ontdekt, dus vroegtijdige diagnose is cruciaal voor een succesvolle behandeling.

Diagnose
De diagnose van longkanker vereist meestal een reeks medische onderzoeken en tests. Hier zijn de stappen die doorgaans worden gevolgd bij de diagnose van longkanker:

1. Anamnese en lichamelijk onderzoek: De eerste stap is vaak een gesprek tussen de arts en de patiënt om de medische geschiedenis, risicofactoren en symptomen te bespreken. Daarna zal de arts een lichamelijk onderzoek uitvoeren, waarbij hij naar tekenen van longproblemen zal zoeken, zoals ademhalingsproblemen, hoesten en zwelling van lymfeklieren.
2. Beeldvormende onderzoeken:
   • Röntgenfoto van de borst: Een gewone röntgenfoto van de borst kan afwijkingen in de longen, zoals tumoren, aantonen.
   • CT-scan (computertomografie): Een CT-scan van de borst wordt vaak gebruikt om de grootte, locatie en uitbreiding van een longtumor in detail te beoordelen.
   • MRI-scan (magnetische resonantiebeeldvorming): Soms wordt een MRI-scan gebruikt om de tumor en zijn relatie tot nabijgelegen structuren in de borstkas beter te bekijken.
3. Sputumonderzoek: Als de patiënt hoest, kan sputum (slijm uit de luchtwegen) worden verzameld en onderzocht onder een microscoop om kankercellen te detecteren.
4. Biopsie: Om definitief vast te stellen dat een groei in de longen kanker is, is een weefselmonster (biopsie) nodig. Dit kan op verschillende manieren worden gedaan, zoals:
   • Bronchoscopie: Een flexibele buis wordt via de mond of neus in de luchtwegen ingebracht om weefselmonsters te nemen.
   • CT-geleide biopsie: Een biopsie wordt uitgevoerd met behulp van CT-beeldvorming om de exacte locatie van de tumor te bepalen.
   • Punctie of thoracoscopie: In sommige gevallen kan een naald of een dunne buis via de borstwand worden ingebracht om een weefselmonster te verkrijgen.
5. Stadiëring: Nadat de diagnose longkanker is gesteld, wordt de ziekte meestal gestadiëerd om te bepalen in welk stadium deze zich bevindt. Dit helpt bij het bepalen van de juiste behandeling en het voorspellen van de prognose.
6. Genetische tests: Bij sommige patiënten kan genetische testing worden uitgevoerd om te bepalen welke specifieke genetische mutaties aanwezig zijn. Dit kan van invloed zijn op de behandelingsopties.

Het is belangrijk om te benadrukken dat de diagnose en behandeling van longkanker het best kunnen worden uitgevoerd door een team van medische professionals, waaronder oncologen, radiologen en longchirurgen. Het behandelplan zal afhangen van het type longkanker, het stadium en de individuele gezondheid van de patiënt. Vroege detectie en behandeling zijn essentieel voor een betere prognose bij longkanker.

Behandeling
De behandeling van longkanker kan variëren afhankelijk van het type longkanker, het stadium waarin de ziekte zich bevindt en de algemene gezondheid van de patiënt. Over het algemeen omvatten de belangrijkste behandelingsmodaliteiten voor longkanker:

1. Chirurgie: Chirurgie kan een optie zijn als de longkanker in een vroeg stadium wordt gediagnosticeerd en de tumor nog niet is uitgezaaid naar andere delen van het lichaam. Tijdens een operatie kan een deel of de hele long worden verwijderd (lobectomie, pneumonectomie) om de tumor te verwijderen.
2. Chemotherapie: Chemotherapie maakt gebruik van medicijnen om kankercellen te doden of hun groei te remmen. Het kan worden gebruikt als aanvullende behandeling na chirurgie (adjuvante chemotherapie) om eventuele resterende kankercellen te doden, of als primaire behandeling voor gevorderde stadia van longkanker. Combinaties van verschillende geneesmiddelen worden vaak gebruikt.
3. Stralingstherapie: Stralingstherapie maakt gebruik van gerichte straling om kankercellen te doden. Het kan als een op zichzelf staande behandeling worden gebruikt of in combinatie met chirurgie of chemotherapie, afhankelijk van het stadium en de locatie van de tumor.
4. Gerichte therapie: Gerichte therapieën zijn geneesmiddelen die specifiek gericht zijn op bepaalde moleculaire afwijkingen in kankercellen. Deze behandelingen zijn effectief bij patiënten met specifieke genetische mutaties, zoals EGFR-mutaties of ALK-fusies. Gerichte therapie kan worden gebruikt als een eerstelijnsbehandeling of als tweedelijnsbehandeling wanneer andere therapieën niet effectief zijn.
5. Immunotherapie: Immunotherapie stimuleert het immuunsysteem van het lichaam om kankercellen aan te vallen. Geneesmiddelen zoals checkpointremmers (bijv. nivolumab en pembrolizumab) worden gebruikt om het immuunsysteem te activeren. Immunotherapie kan worden voorgeschreven voor bepaalde patiënten met gevorderde longkanker.
6. Palliatieve zorg: Voor patiënten met gevorderde longkanker kan palliatieve zorg worden gegeven om symptomen te verlichten, de kwaliteit van leven te verbeteren en bijwerkingen van behandelingen te beheren. Palliatieve zorg is gericht op comfort en welzijn en is niet gericht op genezing.

De keuze voor de juiste behandeling hangt af van verschillende factoren, waaronder het type longkanker, het stadium van de ziekte, de algemene gezondheid van de patiënt en individuele behoeften en voorkeuren. Het behandelplan wordt meestal bepaald door een multidisciplinair team van medische professionals, waaronder oncologen, chirurgen, radiologen en pathologen. Het is belangrijk om open en eerlijk te communiceren met uw zorgteam om de beste behandelingskeuzes te maken.

Risico
Er zijn verschillende risicofactoren die het risico op het ontwikkelen van longkanker kunnen verhogen. Sommige van deze factoren kunnen worden beïnvloed, terwijl andere niet kunnen worden veranderd. Hier zijn enkele belangrijke risicofactoren voor longkanker:

1. Roken: Roken is verreweg de belangrijkste risicofactor voor longkanker. Het inademen van de chemische stoffen in tabaksrook kan het longweefsel beschadigen en genetische veranderingen veroorzaken die tot kanker leiden. Zowel actief roken als passief roken (inademen van de rook van anderen) verhoogt het risico.
2. Blootstelling aan radon: Radon is een radioactief gas dat uit de aarde vrijkomt en zich kan ophopen in huizen en gebouwen. Langdurige blootstelling aan verhoogde niveaus van radon in huis kan het risico op longkanker verhogen.
3. Beroepsmatige blootstelling: Sommige beroepen, zoals mijnwerkers, asbestarbeiders, schilders en bouwvakkers, brengen werknemers in contact met kankerverwekkende stoffen zoals asbest, arseen, nikkel, cadmium en radon, wat het risico op longkanker kan verhogen.
4. Luchtvervuiling: Langdurige blootstelling aan luchtverontreinigende stoffen, zoals fijnstof en chemische dampen, kan het risico op longkanker verhogen.
5. Familiegeschiedenis: Mensen met een eerste graads familielid (ouder, broer of zus) dat longkanker heeft gehad, hebben mogelijk een iets verhoogd risico op het ontwikkelen van de ziekte. Dit kan het gevolg zijn van genetische factoren of gemeenschappelijke omgevingsblootstellingen.
6. Voorgeschiedenis van longziekten: Mensen met bepaalde longaandoeningen, zoals chronische obstructieve longziekte (COPD), longfibrose of tuberculose, hebben een verhoogd risico op longkanker.
7. Leeftijd: Het risico op longkanker neemt toe met de leeftijd, en de meeste gevallen worden vastgesteld bij mensen ouder dan 65 jaar.
8. Geslacht: Historisch gezien hadden mannen een hoger risico op longkanker dan vrouwen, vooral als gevolg van hoger roken bij mannen. Dit verschil neemt echter af omdat het roken bij vrouwen is toegenomen.

Het is belangrijk op te merken dat niet iedereen met deze risicofactoren longkanker ontwikkelt, en sommige mensen zonder duidelijke risicofactoren kunnen toch longkanker krijgen. Het vermijden van tabaksgebruik is de meest effectieve manier om het risico op longkanker te verminderen. Bovendien kunnen regelmatige medische controles en screenings, zoals een longkankerscreening met behulp van een CT-scan, nuttig zijn voor mensen met een verhoogd risico, zoals langdurige rokers of mensen met bepaalde beroepsmatige blootstellingen. Het bespreken van uw risico’s met een arts kan u helpen bij het nemen van preventieve maatregelen en het ondergaan van screenings indien nodig.

Preventie
Longkanker is een ernstige ziekte, maar er zijn stappen die u kunt nemen om uw risico op het ontwikkelen ervan te verminderen. Hier zijn enkele belangrijke preventieve maatregelen:

1. Stoppen met roken: Veruit de meest effectieve manier om uw risico op longkanker te verminderen, is stoppen met roken. Als u rookt, vraag dan uw arts om hulp bij stoppen. Er zijn verschillende stoppen-met-roken-programma’s, medicijnen en ondersteunende hulpmiddelen beschikbaar.
2. Vermijd blootstelling aan tabaksrook: Als u niet rookt, vermijd dan actief of passief roken. Vermijd plaatsen waar anderen roken en maak uw huis en auto rookvrij.
3. Test op radon: Laat uw huis testen op radon, vooral als u in een gebied woont waar radonconcentraties hoog kunnen zijn. Als radon in uw huis wordt aangetroffen, neem dan maatregelen om de concentratie te verminderen.
4. Beperk blootstelling aan beroepsmatige carcinogenen: Als u in een beroep werkt waar u wordt blootgesteld aan kankerverwekkende stoffen zoals asbest, cadmium of radon, zorg er dan voor dat u de juiste veiligheidsvoorschriften en beschermende maatregelen volgt.
5. Eet een gezond dieet: Een gezond dieet met veel groenten, fruit en volle granen kan helpen uw algehele gezondheid te behouden en mogelijk het risico op kanker verminderen.
6. Lichaamsbeweging: Regelmatige lichaamsbeweging kan helpen bij het behouden van een gezond gewicht en het verminderen van het risico op verschillende vormen van kanker, inclusief longkanker.
7. Beperk alcoholgebruik: Overmatig alcoholgebruik is gekoppeld aan een verhoogd risico op longkanker. Beperk uw alcoholinname of drink helemaal geen alcohol.
8. Voorkom luchtweginfecties: Vermijd infecties zoals griep en verkoudheid, omdat deze uw longen kunnen beschadigen. Overweeg jaarlijkse griepprikken en volg de aanbevolen vaccinaties.
9. Screening: Als u tot een hoogrisicogroep behoort, zoals zware rokers, kan uw arts een longkankerscreening met behulp van een CT-scan aanbevelen. Vroege detectie kan de kans op een succesvolle behandeling vergroten.

Het is belangrijk om te onthouden dat hoewel deze preventieve maatregelen uw risico op longkanker kunnen verminderen, ze geen absolute garantie bieden tegen de ziekte. Daarom is het ook van cruciaal belang om regelmatig medische controles en screenings te ondergaan, vooral als u risicofactoren heeft. Het bespreken van uw gezondheid en risico’s met een arts kan u helpen bij het nemen van de juiste stappen om uw gezondheid te beschermen.

Prognose
De prognose voor longkanker varieert sterk en wordt beïnvloed door verschillende factoren, waaronder het stadium waarin de ziekte wordt gediagnosticeerd, het type longkanker, de algemene gezondheid van de patiënt en de reactie op de behandeling. Over het algemeen geldt dat hoe eerder longkanker wordt ontdekt en behandeld, hoe beter de prognose.

Hier zijn enkele belangrijke punten met betrekking tot de prognose van longkanker:

1. Stadium van de ziekte: De stadiëring van longkanker is een cruciale factor bij het bepalen van de prognose. Longkanker wordt gewoonlijk in vier stadia ingedeeld, waarbij stadium I de vroegste en stadium IV de meest gevorderde vorm van de ziekte is. Overlevingskansen zijn over het algemeen hoger bij vroege stadia en lager bij gevorderde stadia.
2. Type longkanker: Het type longkanker speelt ook een rol. Niet-kleincellige longkanker (NSCLC) heeft vaak een betere prognose dan kleincellige longkanker (SCLC), omdat kleincellige longkanker meestal agressiever en sneller groeiend is.
3. Behandeling: De behandelingsopties en de effectiviteit ervan spelen een cruciale rol bij het bepalen van de prognose. Chirurgie, chemotherapie, stralingstherapie, gerichte therapie en immunotherapie kunnen allemaal worden gebruikt, en het behandelplan wordt op maat gemaakt voor elke patiënt.
4. Genetische factoren: Sommige genetische mutaties, zoals EGFR-mutaties of ALK-fusies, kunnen van invloed zijn op de prognose en de reactie op gerichte therapieën.
5. Algemene gezondheid van de patiënt: De algehele gezondheid van de patiënt, inclusief eventuele bijkomende medische aandoeningen, kan van invloed zijn op de prognose en de verdraagbaarheid van de behandeling.
6. Roken: Rokers hebben over het algemeen een slechtere prognose dan niet-rokers. Het stoppen met roken kan de prognose verbeteren, zelfs nadat longkanker is vastgesteld.

Het is belangrijk op te merken dat de prognose van longkanker in de afgelopen jaren is verbeterd dankzij de vooruitgang in de behandeling, met name gerichte therapieën en immunotherapie. Sommige patiënten hebben langdurige overleving en kunnen zelfs als ‘genezen’ worden beschouwd. Toch blijft longkanker een ernstige aandoening, en vroege detectie en behandeling zijn van vitaal belang voor een betere prognose. Regelmatige medische controles, screenings en open communicatie met het behandelende medische team zijn essentieel voor patiënten met risicofactoren voor longkanker.

Lees ook: Longkanker kan meer dan 20 jaar inactief zijn!