De ziekte van Bowen is een veel voorkomende oppervlakkige kanker van de huid. Het verschijnt meestal als een langzaam groeiende, aanhoudende rode schilferige vlek op delen van de huid die aan de zon of zonnebank zijn blootgesteld.
Oorzaak
De ziekte van Bowen is een vorm van huidkanker, die optreedt op de bovenste laag van de huid (de epidermis). De overgrote meerderheid van deze aandoening in het weefsel is het gevolg van blootstelling aan zonlicht (ultraviolette straling). Het komt het meest voor op het hoofd, de nek, de romp, de armen of de onderbenen. Indien onbehandeld, kan de ziekte van Bowen evolueren naar invasieve huidkanker, bekend als plaveiselcelcarcinoom of PCC. De mogelijke oorzaken van de ziekte van Bowen zijn onder meer:
- Ultraviolette straling
Blootstelling van de huid aan zonlicht is de belangrijkste oorzaak van de ziekte van Bowen - Immunosuppressie
Mensen met een onderdrukt immuunsysteem, hetzij door medicijnen of andere medische problemen, lopen een hoger risico op de ziekte van Bowen - Blootstelling aan arseen
Vele jaren geleden werd arseen gebruikt als ingrediënt in medicijnen en in de landbouw om verschillende aandoeningen te behandelen. In sommige gevallen leidde deze blootstelling vele jaren later tot de ontwikkeling van de ziekte van Bowen - Humaan papillomavirus (HPV) infectie
Wanneer de ziekte van Bowen zich ontwikkelt op het slijmvlies van de mond, genitale of anale gebieden, is er vaak een reeds bestaande wrat-/virusinfectie in het gebied - Blootstelling aan ioniserende straling
- Enkele zeldzame genetische aandoeningen
Waar op de huid
De ziekte van Bowen ziet er meestal uit als een aanhoudende rode schilferige vlek, die in de loop van de tijd langzaam groeit. Het verschijnt meestal op gebieden, die sterk worden blootgesteld aan zonlicht, zoals het gezicht, de nek, de borst, de armen en de benen. De ziekte van Bowen kan ook voorkomen op gebieden zoals de lippen, in de mond en het genitale gebied. In deze gevallen kan het lijken op een zweer of een verdikt litteken.
De ziekte van Bowen veroorzaakt vaak geen symptomen en daarom is er vertraging bij het zoeken naar behandeling. De ziekte van Bowen kan worden aangezien voor andere aandoeningen zoals dermatitis (eczeem) of psoriasis, schimmelinfectie (tinea), seborroïsch eczeem, lichenoïde keratose of porokeratose.
Gevolg
Als de ziekte van Bowen niet wordt behandeld, kan een klein percentage zich ontwikkelen tot een invasieve huidkanker, plaveiselcelcarcinoom (PCC).
Diagnose
De ziekte van Bowen wordt meestal gediagnosticeerd door het uiterlijk, maar een biopsie kan nodig zijn om de diagnose te bevestigen.
Behandeling
Er zijn veel manieren om de ziekte van Bowen te behandelen. Elke behandeling heeft voor- en nadelen.
De gekozen behandeling hangt af van een aantal factoren, zoals:
- De grootte en dikte van de ziekte van Bowen
- De locatie van de ziekte van Bowen
- Leeftijd en gezondheid van de persoon met de ziekte van Bowen en hun voorkeur en bekwaamheid om de behandeling uit te voeren
- Cosmetische invloed
- Eerdere behandelingen
- Kosten en beschikbaarheid van de behandeling
In willekeurige volgorde kunnen de volgende behandelingen worden gebruikt om de ziekte van Bowen te behandelen:
- Cryotherapie of vloeibare stikstof
- Topische chemotherapie
- 5-Fluorouracil (Efudix)
- Imiquimod (Aldara)
- Ingenol-mebutaat (Picato)
- Curettage en elektrocauterisatie
- Fotodynamische therapie (PDT)
- Chirurgie, inclusief Mohs micrografische chirurgie
- Radiotherapie
Een klein percentage van de ziekte van Bowen kan na de behandeling weer verschijnen. Na elke behandeling zijn regelmatige follow-upbezoeken aan uw dermatoloog belangrijk. Mensen bij wie de ziekte van Bowen is vastgesteld, moeten ernaar streven hun huid te beschermen tegen verdere schade door de zon of zonnebank.
Zie ook: